منطقه کهگيلويه و بويراحمد ساليانه حدود ۱۴۰،۰۰۰ هکتار زمين زير کشت دارد که کمى بيش از يک‌سوم آن در سردسير و بقيه آن در مناطق مختلف گرمسيرى قرار گرفته است. زمين‌ها بيشتر ديمى است، زيرا مجموع زمين‌هاى ديمى، نزديک به چهار برابر زمين‌هاى آبى وسعت دارند. کشت غالب منطقه گندم و جو است که بيش از ۹۴ درصد کل زمين‌هاى ساليانه زير کشت را به خود اختصاص داده است.
صرف‌نظر از نوع کشت، آبى و ديمى بودن زمين‌ها، دو جا زمين داشتن عشاير يعنى کشاورزى آنان در سردسير و گرمسير که اساس بهره‌بردارى آن شديداً به تقويم کوچ وابسته است، بسيار قابل اهميت مى‌باشد.
کشاورزى در سردسير
عشاير حدوداً در ارديبهشت‌ماه کوچ از گرمسير به سردسر را آغاز نموده و تا پايان ارديبهشت‌ماه به سردسير مى‌رسند ولى قبل از حرکت، گندم گرمسيرى خود را درو نموده و آن‌را دسته‌بندى مى‌کنند. آنگاه دسته‌ها را در کوپه‌هائى محصور به حصار يا خار مى‌گذارند و با اين‌کار از حيف و ميل شدن آن ممانعت مى‌نمايند. پس از انجام اين امور، احتمالاً گندم‌ها را به خود محافظينى سپرده و خود به کوچ مى‌پردازند.
گاهى اگر به مناسبتى کوچ زودتر آغاز گردد، دسته‌اى از مردان براى دروى گندم در گرمسير مانده و دام خود را توسط بستگان به سردسير مى‌فرستند. مردان مانده در گرمسير پس از درو و در جاى امن قرار دادن گندم و نيز شخم زدن جاى آن به سردسير مى‌روند. گاهى اين مردان به همراه خانواده و دام با طايفه خود کوچ مى‌نمايند و پس از استقرار خانواده، براى درو و ضبط و ربط آن به گرمسير باز مى‌گردند.
اگر فردى از عشاير به مناسبتى تقويم زمانى کشت و کار او نسبت به ديگران عقب مانده باشد، هر يک از همسايگان، با يک جفت گاو به کمک وى آمده و زمين او را شخم مى‌زنند و يا خرمن او را کوبيده و يا حتى براى او به درو مبادرت مى‌نمايند، تا کارهاى او جلو بيفتد و از اين راه بتواند به هنگام کوچ با ديگر اعضاء طايفه خود کوچ نمايد. اين کمک و يارى را که بدون هيچ چشم‌داشتى انجام گرفته و در منطقه فراوان مشاهده مى‌شود، در اصطلاح محلى گامري مى‌نامند.
کشاورزى در گرمسير
کوچ کردن از سردسير به گرمسير در مهرماه آغاز مى‌گردد. قبل از شروع کوچ، کوچروها بايد گندم سردسيرى را برداشته و زمين را مجدداً به زير کشت ببرند، براى پيشبرد اين‌کار همسايگان همه به‌هم کمک مى‌کنند، تا در زمان موردنظر به کوچ مبادرت ورزند. هنگامى‌که کوچروها به گرمسير مى‌رسند کوبيدن گندم‌هائى را که قبل از کوچ به سردسير درو و دسته‌بندى کرده بودند، آغاز مى‌نمايند. زيرا گندم‌هاى گرمسيرى را، ۶۰ روز پس از آغاز بهار درو مى‌نمايند و پس از آن به سبب کوچ، زمانى براى کوبيدن ندارند.
در فروردين‌ماه که عشاير در گرمسير به‌سر مى‌برند، عده‌اى از مردان داوطلبانه به سردسير رفته و پس از مبادرت به کشت نموده، باز مى‌گردند، تا با ايل کوچ نمايند. کشت گندم در گرمسير در آبان‌ماه انجام مى‌گيرد، زيرا عشاير معتقد هستند که: قبل از بارش دوم آبان‌ماه بايد بذر زمين پاشيده شده باشد. زمان کشت گندم تا ۴۰ روز پس از دى‌ماه ادامه مى‌يابد. البته در روزهاى آفتابى و حدود پايان دى‌ماه بايد کشت گندم گرمسيرى به پايان برسد.
ساکنان اسکان يافته در گرمسير علاوه برگندم، شبدر، ماش و شلتوک نيز مى‌کارند، زير معتقدند که گندم رمق زمين را مى‌گيرد و پس از برداشت آن بايد زمين را تقويت کرد.