توليد نسل
مهم‌ترين کارکرد همسرگزينى در جوامع عشايري، توليد مثل است. نياز به نيروى انسانى در حيات اقتصادى ـ اجتماعى ايل، پيوند زن و مرد را ضرورتى غيرقابل ترديد ساخته است. فرزندان به‌ويژه اولاد ذکور از جنبه‌هاى گوناگون زندگى خانوادهٔ عشايرى و تداوم آن کمک مى‌نمايند. انجام کار توليدى حتى در سنين طفوليت، شرکت و حمايت فرزند در نزاع‌ها و جنگ‌هاى طايفه‌اى و نگهدارى از والدين به هنگام پيرى از وظايف فرزندان ذکور است و از آنجا که روابط و مناسبات جوامع ايلى بر پايهٔ زور و زورمدارى بوده، داشتن فرزند پسر، احترام و منزلت خانواده را نزد ساير افراد، بيشتر مى‌کند.
افزايش نيروى انسانى
اختصاص بعضى از مشاغل چون پخت و پز، نگهدارى از بچه‌ها، شستشوى لباس اعضاء خانواده و به‌ويژه انجام امور دامى بر عهدهٔ زن بوده و به جرأت مى‌توان گفت که در تمام صحنه‌هاى فعاليت اقتصادي، زن دوش به دوش مرد، وظايف مهمى بر عهده دارد. مرد بختيارى به همکارى بى‌دريغ همسر خود در اجراء وظايف سنگين اقتصادى چون بهره‌گيرى از محصول، شيردام، تهيه سوخت منزل، حمل آب از مسافتى زياد، آشپزى و بالاخره امر پرورش کودکان، اطمينان کامل دارد، در کار دشوار کوچ، زن بامدى [طايفه‌اى از بختياري] يار و مددکار شوهر است بالاخره نقش زن بختيارى در ميان خانواده تا حدى است که فقدان آن زندگى مرد را فلج مى‌کند در نزد طوايف عرب ساکن استان خوزستان، نگهدارى و مواظبت از دام‌هاى خانواده، تغذيه و مداواى بيمارى‌هاى دامي، دوشيدن شير و تهيهٔ فرآورده‌هاى لبنى و دامى و انجام تمام کارهاى خانه و شرکت در عمليات کاشت، داشت و برداشت محصولات زراعى و باغ‌ها بر عهدهٔ زن است. در نتيجهٔ اين شيوهٔ تقسيم کار در بين عشاير، هيچ مردى بدون وجود يک زن نمى‌تواند به زندگى خويش در جامعه ادامه دهد.