۱. کشتى لوچو ۲. کشتى گيله‌مردى ۳. کشتى با شال ۴. کشتى کمرى ۵. کشتى چک چيشت ۶. کشتى لينگ کشتى ۷. کشتى ترکمنى (گوش) ۸. کمربندبازى ۹. بازى چش‌بيدکا ۱۰. نکلى‌بازى ۱۱. کلنگ‌بازى ۱۲. شر پلنگ کا ۱۳. رسن کيوک ۱۴. تب‌چو يا تب‌کا ۱۵. عمو عموجان، بله عموجان ۱۶. چلى مارچلى ۱۷. گشت‌کا ۱۸. خرجين هاله ۱۹. گهن پشته ۲۰. على‌خان جرجور ۲۱. طلا جنگى ۲۲. چليک ۲۳. يک دبه، دو دبه ۲۴. کل تک و نى ۲۵. چوسوارى يا خلنگ‌کا
کشتى لوچو
لوچو از دو کلمه هم‌وزن لو و چو ترکيب شده است که هريک داراى معنى جداگانه‌اى است و در حالت ترکيبى و در اصطلاح لوچو نام يکى از کشتى‌هاى محلى استان مازندران است.
- چگونگى برگزارى کشتى لوچو
اين کشتى در حالت رسمى خود در مواقع و ايام بيکارى و فراغت روستائيان در يک يا چندين روز متوالى که ممکن است به دو هفته نيز برسد و بيشتر در اعياد مذهبى و ملى چون عيد غدير، عيد قربان، عيد فطر، اعياد ولادت ائمه (ع)، عيد مبعث، عيد نوروز، قبل و بعد از نشا و پس از درو کردن شالى يا به‌هنگام تشکيل بازارهاى محلى و برگزارى عروسى‌ها انجام مى‌شود.
در اين کشتى هرگونه ضربه زدن به بدن يا سر حريف، گرفتن انگشت دست، سرچنگ، و کف‌گرگي، ضربه زدن به کتف، گرفتن گوش يا گوشت بدن خطا محسوب مى‌شود.
گشت‌کا
گشت‌کا بر وزن شدت به مفهوم گشتن، دور زدن، دور چيزى به‌جهت مراقبت و نگهبانى گرديدن و يا گردش کردن و کا به‌معنى بازى و بازى کردن است.
گشت‌کا در روستاهاى ييلاقى شهرستان‌هاى نور و نوشهر بيشتر مرسوم است، اين بازى در نقاط قشلاقى شهرستان‌هاى مذکور به نام رسن کيوک مى‌بشد. گشت‌کا يا رسن‌کيوک بازى‌اى است جمعى که بين دو دسته با نفرات مساوى معمولاً هر تيم از ۵ نفر به بالا انجام مى‌شود.
ذکر خنجر
ذکر خنجر مراسم سنتى بومى محلى بسيار زيبا، جالب‌توجه و ديدنى ترکمن‌صحرا است که در مناطق شهرهاى گنبدکاوس، بندر ترکمن و بخش‌هاى آن قلا، گمش‌تپه و روستاهاى ترکمن‌نشين متداول است.
ذکر خنجر را بايد ورزشى نمايشى نيايشى دانست، در اين ورزش که از فرهنگ اصيل قومى ترکمن‌ها مايه گرفته است حرکات بدنى يا ضوابط معينى که رابطه با ورزش پيدا مى‌کند و در اين تعريف وارد مى‌شود. هماره با نيايشى مى‌گردد که خود سرچشمه از اعتقادات مذهبى مى‌گيرد، هماهنگ و موزون بودن حرکات ريتميک وسعت بيشترى به محدوده و مرز مشترک ورزش و هنر مى‌ديد (هنر و ورزش در مفاهيم خاص و متعارف خود)، چگونگى حرکات در اين ورزش شيوه‌هاى رزمى را در ارتباط با نحوه زندگى چادرنشينى ترکمن‌ها تجسم مى‌کند.
پنجه‌کا
ورزشى است گروهى با رقابت‌هاى فردى که در چند استان ديگر با تفاوت‌هاى اندک و تحت اسامى ديگرى انجام مى‌شود.
اين بازى نياز به وسيله نداشته و فضاى چندانى نمى‌خواهد.
تعداد بازيکنان معمولاً از ۵ نفر به بالا است، در گروه‌هاى سنى بالا، جوانان، بزرگسالان هرچه تعداد شرکت‌کنندگان بيشتر باشد بازى هيجان‌انگيزتر خواهد بود.
اين بازى علاوه بر جنبه تفريحى و سرگرمى که براى بازيکنان دارد يک نوع رکوردگيرى پرش ارتفاع و تعيين پرنده برتر مى‌باشد.