جشنى است که هنوز زرتشتيان کرمان به يادگار جمشيد و عادات ايران باستان مى‌گيرند و براى اين‌کار موقوفات در کرمان اختصاص داده‌اند. پنجاه روز پيش از جشن نوروز خروارها بته و هيزم (درمنه) درگير محله (باغچه بوداغ‌آباد) گرد مى‌آورند. جنب اين باغچه خانه‌اى است مسجد مانند و موبدان موبد از اعيان شهر و حتى از خارجه‌ها دعوت شايانى مى‌کند. در اين مجلس شراب و شيرينى و ميوه زياد چيده مى‌شود و اول غروب آفتاب دو نفر موبد دو لاله روشن مى‌کنند و بته‌ها را با آن آتش مى‌زنند و سرود مخصوصى مى‌خوانند.
هنگامى‌که آتش شعله مى‌زند همه مهمانان که بيش از چندين هزار نفر مى‌شوند با فريادهاى شادى دور آتش مى‌گردند و اين ترانه را مى‌خوانند:
صد بسده سى به گله پنجاه به نوروز هابله
شراب مى‌نوشند و ميان هلهله شادى جشن تمام مى‌شود. در کرمان همه مردم منتظر سده سوزى هستند و اهميت فلاحتى براى آنها دارد چون بعد از آن اول بذرافشانى و کشت و کار برزگران است. اين عادت در بعضى از شهرهاى خراسان هم هنوز وجود دارد.