جشن درندز

براى مثال در جشن درندز که يکى از اعياد ارمنيان است شب عيد که ناقوس‌هاى کليسا به صدا در مى‌آيد و مردم آبادى با لباس‌هاى پاکيزه به سمت کليسا راه مى‌افتند. نوعروس‌ها هم لباس‌هاى عروسى خود را خودشان آرايش کرده و به کليسا مى‌روند.

جشن بون باريگندان

که شنبه پيش از روزه را گويند. روحانيون بدون توجه به مقام و درجه، گروه‌هائى را با لباس‌ها، کلاه‌ها و چوب‌دستى‌هاى ساخته شده ار کاغذ به راه مى‌انداختند.


و يا اينکه روحانيون و کشيشان در روزهاى يکشنبه و يا در روزهائى که مراسم در کليسا انجام مى‌گيرد لباس‌هاى خاصى به تن دارند که لباس کشيش در ابتداى مراسم مشکى است و لباسى بلند و راسته تا پائين و شلوارى به همان رنگ و يک کمربند و زنجيرى که در آن صليب است از گردن مى‌آويزد و سپس لباس خود را عوض کرده و روى همان لباس مشکى يک تکه پارجه بلند صورتى آويزان مى‌کند. البته کمربند را روى اين پارچه مى‌بندد و شال بلند به همان رنگ (صورتي) روى لباس پوشيده و يک کلاه بزرگ باز هم به رنگ صورتى که در بالاى کلاه علامت صليب دارد بر سر مى‌گذارد و مراسم را اجراء مى‌کند و کسانى که در اين مراسم به کشيش کمک مى‌کنند مردانى با لباس‌هائى آبى هستند که يک علامت صليب در پشت لباس آنها با نوارهائى طلائى رنگ دوخته شده و خانم‌ها لباس‌هائى صورتى رنگ به تن دارند که باز هم با نوارهائى طلائى علامت صليب بر پشت لباس دوخته شده است و يک تور سفيد رنگ گل‌دار سه گوش به سر دارند. که خنم‌ها بيشتر در قسمت مربوط به هم‌خوانى آوازهاى مذهبى شرکت دارند يا جمع‌آورى اعانه.

جشن هامبار سوم

در جشن هامبار سوم مردم، به‌خصوص جوانان و نوخاستگاه لباس‌هاى رنگارگ به تن کرده که ده و به صحرا مى‌روند تا به عادت ديرينه، مراسم فال‌بينى را انجام دهند. (اعياد کليساى ارمني، اسقف اعظم آرداک مانوکيان، ترجمه هراير خالاتيان، ص ۸۲)


ارامنه به‌دليل زندگى در کنار ايرانيان غذاهائى را که ايرانيان استفاده مى‌کنند و از موادى که در پخت و پز غذاها استفاده مى‌کنند فقط در بعضى اعياد يا مراسم غذاهائى را بيشتر استفاده مى‌کنند يا به‌عبارتى خاص است مانند ايرانيان که مثلاً در شب يلدا يا شب عيد غذاهاى خاصى را مى‌خورند يا در سيزده به‌در آش رشته مى‌خورند ارمنيان نيز در بعضى موارد اين‌گونه هستند.

جراگالوتيس

جراگالوتيس که روز پيش از کريسمس است نزد ارمنيان ايران رسم چنين است که بزرگ خانواده پيش از خوردن شام، نان مقدس را ميان اعضاء خانواده تقسيم مى‌کند تا درون جام‌هاى شراب بگذارند و به سلامتى همديگر بنوشند و شام آن شب کوکو پلو، ماهى‌شور، تخم‌مرغ و شراب است.

جشن آراجاووراتس

جشن آراجاووراتس باهک که نخستين باهک يا پرهيز از جانب سورب گريگورلوساوريچ آراجاووراتس باهک است برخلاف روزهاى ديگر داراى غذاى ويژه‌اى است که به ارمنى پوخيند يا پوخيندز نام دارد که نوعى شيرينى حلوا مانند است و يا در شب عيد بون باريگندان که روز فراوانى است و شنبه پيش از روزه را باريگندان گويند و در اين روز برنامه غذا مفصل‌تر و گوناگون است و اما شب، هنگام پس از خوردن آش ماست به بستر مى‌روند و پيش از خواب يک تخم‌مرغ پخته در دهان خود مى‌گذاشتند تا بامدادان با خير و برکت دهان خود را باز کنند.

عيد آواگ

در عيد شنبه آواگ که در اين روز مراسم باداراگ انجام مى‌گيرد و بخش‌هائى از کتب مقدس قرائت مى‌شود شبانگاه روزه بزرگ به پايان مى‌رسد و در اين موقع رسم آن است که همگى غذاى ماهى و تخم‌مرغ مى‌خورند در زمان روزه بزرگ يا پرهيز بزرگ مردم از خوردن بيشتر خوراکى‌ها به‌ويژه غذاهاى تهيه شده از گوشت، شير، تخم‌مرغ و غيره منع کرده و همگان را به دعا و نيايش و رياضت تشويق مى‌نمود.

عيد در زاديک

در زاديک عيدى است که به شادمانى رستاخيز حضرت عيسى برگزار مى‌شود شام را با خوردن گوشت بره و تخم‌مرغ آب‌پز سفت آغاز مى‌شود در جشن‌ هامبار سوم که چهل روز پس از عيد سورب هاروتيون (روز رستاخيز) روز عيد هامبار سوم فرا مى‌رسد و در برخى روستاهاى ارمنى‌نشين، در فاصله زمانى زاديک و هامبار سوم آش ماست و اين‌گونه خوراکى‌ها تهيه نمى‌مکردند تا شير گاو کم نشود در حالى‌که در يکشنبه هامبار سوم، خوردن آش ماست اجبارى بود.


از تخم‌مرغ پخته استفاده زيادى مى‌شود و علت آن اين است که:


”تخم‌مرغ در روزگاران باستان نشانه طبيعت محسوب مى‌شد. در آغاز بهار مردم به يکديگر تخم‌مرغ تعارف مى‌کردند پس از ظهور مسيحيت و مرسوم شدن روزه‌هاى مختلف، استعمال تخم‌مرغ تا اندازه‌هاى محدود و جزء مراسم کليسائى و مذهبى است.


در حال حاضر تخم‌مرغ زاديک نشانگر سنگ قبر حضرت عيسى و رنگ کردن و هديه دادن آن يک آئين مذهبى است.“

جشن وارداوار

در آخر اينکه در جن وارداوار که يکى از اعياد دوران پاگاتن ارمنستان است تا فرا رسيدن جشن وارداوار مردم از خوردن سيب منع مى‌شوند.


ارامنه داراى آش‌هاى به‌خصوصى مى‌باشند که در زمان روزه بيشتر طبخ مى‌گردد که معمولاً با سبزى‌هاى صحرائى و مواد نباتى درست مى‌شود که به زبان ارمنى به اين آش‌ها ”باس“ گفته مى‌شود.