شيرکوه، هواى گرم و خشک يزد را در نواحى جنوبى با رطوبت خود مى‌آميزد و آن را ملايم و مطبوع مى‌کند. در جنوب يزد ييلاق‌هاى خوش‌آب‌وهواى بسيارى وجود دارد که آنها را در قديم قهستان مى‌ناميدند و امروزه به آنها کوهستان و به گويش يزدى کوهسون مى‌گويند. اين ييلاق‌ها به سه بخش ميان‌کوه، پشت‌کوه و پيش‌کوه تقسيم مى‌شوند.
ييلاق‌هاى ميان‌کوه
ييلاق‌هاى ميان‌کوه در شهرستان تفت قرار دارند. ده‌بالا -معروف‌ترين و خوش‌آب‌وهواترين ييلاق يزد- در اين منطقه قرار گرفته است. ده‌بالا داراى باغ‌‌ها و مزارع خرم و پر طراوت و درختان ميوه و چشمه‌سارهاى متعدد است و در کتب تاريخى از آن به نام هدش ياد شده است.
طرازجان روستاى ييلاقى ديگرى در مجاورت روستاى ده‌بالا است که مسجد جامع آن از اهميت خاصى برخوردار است. دره‌هاى سرسبز منشاد، بنادک سادات، باقى‌آباد، فخرآباد، ثانى‌آباد و ... از ديگر ييلاق‌هاى مهم اين منطقه است. امامزاده شاهزاده على بنادک سادات، مسجد جامع منشاد و مقبرهٔ پيرشاه حسين دربيد از جاذبه‌هاى ديدنى اين ييلاق‌ها است.
ييلاق‌هاى پشت‌کوه
منطقهٔ پشت‌کوه -بين نير و گاريزات- در جنوب سلسله جبال شيرکوه قرار دارد و از سه طرف محاصره و در ميان دره‌اى از سنگلاخ واقع شده است. بخش ديگر آن جلگه وسيعى است که در آن جايگاه بلند و زيبايى به نام سنگ عروس قرار دارد و از آن مى‌توان زيبايى‌هاى منطقه نير را بهتر مشاهده کرد.
بنادک ديزه، سخويد، شواز، بيداخويد و ... از جمله ييلاق‌هاى اين منطقه است.
ييلاق‌هاى پيش‌کوه
از منطقه پشت‌کوه مى‌توان به منطقهٔ پيش‌کوه رفت. اين منطقه بخش بزرگى از آبادى‌هاى رشته جبال يزد را در برگرفته و ميان ندوشن، دهشير و تفت قرار دارد. از جمله ييلاق‌هاى آن نصرآباد، مزرعهٔ آخوند، على‌آباد، شاه‌آباد، شريف‌آباد، صادق‌آباد و سانيچ است.