يزد واژه‌اى باستانى است که ريشه در يشت yast يا يزت yazt و يسن yasn به معناى ستايش، نيايش، پرستش، ايزد و ... دارد.
يکى از فصول پنج‌گانهٔ اوستا هم به يکى از اين نام‌ها يعنى يشت خوانده شده است.
در پاره‌اى از متون قديمي، يزد را دارالعباد يا دارالعباده نيز گفته‌اند. احمد کاتب مورخ يزدى قرن نهم هـ.ق نوشته است: ˝در سال ۵۰۴ هـ.ق، ملکشاه سلجوقى حکومت يزد را به علاءالدوله کالنجار واگذار کرد و آن را دارالعباده ناميد ̏.