در تهران عهد قاجار پنج ميدان توپخانه، بهارستان، ارگ، پاقاپق و مشق ساخته شد. بعد از آن ۱۲ ميدان ديگر در تهران بنا شد. طراحان ميدان‌هاى جديد ابتدا مهندسان چک و فرانسه و سپس آلمانى و دانمارکى بودند. بعدها ۱۵۰ ميدان کوچک و بزرگ به مرور به اين مجموعه اضافه شد. از ۵۰ ميدان احداث شده در سال‌هاى اخير، آفريقا (آرژانتين) و بسيج، بزرگ‌ترين آنها هستند.
ميدان حسن‌آباد
بناى اين ميدان توسط ميرزا يوسف آشتياني صدراعظم ناصرالدين‌شاه گذاشته شد. وى اين ميدان را به نام فرزندش ميرزا حسن مستوفى‌الممالک، ميدان حسن‌آباد ناميد. اين ميدان در زمان ساخت در شمال غربى تهران قرار داشت. در فاصله سال‌هاى ۱۳۰۲تا ۱۳۱۲ شمسى چهار ساختمان مجزا در چهار طرف ميدان با اقتباس از پالاديو، معمار معروف عصر رنسانس ايتاليا بنا شد. در سال ۱۳۴۵ ضلع جنوب شرقى ميدان تخريب و بانک ملى جايگزين آن شد. با تلاش بخش حفاظت آثار تاريخى اداره ميراث فرهنگى استان تهران، در سال ۱۳۷۹ بناى تخريب شده به شکل اوليه بازسازى شد.
ميدان بوعلى سينا (ميدان چه کنم)
هفت خيابان، از هر سو به اين ميدان راه مى‌يابند؛ روشندلان، ۲۰ مترى دروازه شميران، خورشيد، کيوان، سپاه، گرگان و خيابان مازندران. وجه تسميه اين ميدان به اين دليل است که هر کس وارد آن مى‌شود، نمى‌داند که با توجه به تعدد خيابان‌هايى که به ميدان منتهى مى‌شود، کدام مسير را انتخاب کند.
سبزه‌ميدان تهران
سبزه‌ميدان به دليل واقع شدن در حساس‌ترين نقطه مرکزى شهر، و سابقهٔ طولانى در تاريخ سياسي، مذهبى و اجتماعى ايران، نقطه عطفى در تاريخ شهر تهران است. ابتدا سبزه‌ميدان فضاى محصورى بود که نقطه اتصال ارگ و محلات قديمى تهران محسوب مى‌شد. در دوره پهلوى تغييرات بسيار در سبزه‌ميدان به وجود آمد؛ ضلع شمالى ميدان حذف و حصار آن برداشته شد و آن را از فضاى محصور خارج کرد. سبزه‌ميدان در زمان صفويه ميدان تخته‌پل ناميده مى‌شد و بعدها به سبزه‌ميدان مشهور شد و هنوز هم اين نام خود را حفظ کرده است. ابعاد تقريبى اين ميدان ۵۰٭۸۵ متر است.
ميدان مشق، عمارت قزاقخانه
اين عمارت هستهٔ اوليه مجموعه ميدان مشق است که در دوره فتحعلى‌شاه به عنوان پادگان نظامى در شمال شهر تهران دوره صفويه بنيان نهاده شد. عمارت نظامى ميدان مشق که بعدها به عمارت قزاقخانه موسوم شد، چندين دوره ساخت و ساز را شامل شده و عمده‌ترين تغييرات انجام شده در آن در دوره ناصرالدين‌شاه قاجار و رضاشاه صورت گرفته است. به تدريج در فضاى باز مقابل اين عمارت ساختمان‌هاى دولتى چون کاخ شهرباني، کاخ وزارت خارجه، موزه ايران باستان و شرکت نفت ايران و انگليس و عمارت پست بنا شد.