منابع اقتصادى
تميز آشکار بين دو منطقه استان با توجه به شرايط طبيعى و جغرافيايي، اوضاع کشاورزى خاصى در منطقه به وجود آورده است:
کشاورزان در شمال استان با توجه به موقعيت آب و هوايي، تمايل بيشترى به کشت غلات، حبوبات، محصولات جاليزي، توتون و يونجه دارند و عمده‌ترين محصول باغى آنان انگور است.
کشاورزان در قسمت جنوب استان به پرورش انواع ميوه‌هاى گرمسيرى همچونه انواع مرکبات، خرما، موز، پاپايا، خربزه درختي، گواوا، چيکو و انواع مرکبات مى‌پردازند. در منطقه گرم و خشک بلوچستان، شالى‌کارى رواج داشته و غلات و حبوبات و يونجه در اين ديار بسيار خوب محصول مى‌دهد. ساکنان هر دو منطقه سيستان و بلوچستان به مرغداري، دامدارى و دامپرورى اهميت ويژه‌اى مى‌دهند. نژاد گاو دشتياري و سيستاني در شمار بهترين نژادهاى شناخته شده ايران به شمار مى‌آيند و صيادى نيز در درياى عمان، بلوچستان و درياچه هامون سيستان سبب اشتغال عده کثيرى از مردم شده و نيز تأمين کننده قسمت عمده پروتئين مورد نياز استان و کشور است.
اين استان داراي، معادن و مخازن غنى و فلز مانند کروميت سرب و سنگ‌هاى زينتى مانند مرمر، گرانيت، کانى‌هاى غير فلزى و همچنين سليس است.
اين استان از لحاظ حوزه‌هاى فرهنگى متفاوت و شامل سه بخش سيستان، بلوچستان شمالى (سرحد) و بلوچستان جنوبى (مکران) است. اين تفاوت‌ها در پوشاک، گويش، خوراک، مسکن، طب سنتي، کشاورزى و دامپروري، شکار و صيادي، هنرهاى سنتي، واحدهاى اندازه‌گيرى سنتي، بازى‌ها، آيين‌ها و مراسم به روشنى ديده مى‌شود.
شناخت هر حوزه فرهنگى مستلزم شناخت فرهنگ بومى و سنتى طوايف ساکن در آن حوزه‌ها است.