منطقهٔ ييلاقى پيچ‌بن
اين منطقه نسبتاً مرتفع با ارتفاع حدود دو هزار و پانصد متر، در شمال شرقى الموت و در جادهٔ معروف ˝سه هزار̏ قرار دارد و يکى از زيباترين مسيرهاى راهپيمايى قزوين به شمال ايران است. چمنزارهاى زيباى اين منطقه ييلاقى خوش آب و هوا، به گردنهٔ مشهور سلج‌انبار با ارتفاع تقريبى سه هزار متر مى‌رسد که بخشى از رشته‌کوه البرز غربى است و مرز طبيعى استان‌هاى قزوين و مازندران محسوب مى‌شود.
دامنه‌هاى جنوبى سيالان
دامنه‌هاى جنوبى سيالان در شمال شرقى الموت واقع و از ييلاق‌هاى زيبا و سرسبز استان قزوين است. از هنيز -مرتفع‌ترين و شمالى‌ترين آبادى اين منطقه- هرچه به سمت شمال پيش برويم، هوا خنک‌تر شده و پوشش گياهى منطقه تغيير مى‌کند. علاوه بر گياهان علفي، اين منطقه داراى پوشش درختان سرو کوهى نيز هست که نشانهٔ نزديکى اين منطقه به استان مازندران و پوشش گياهى جنگلى آن است.
اين ييلاق در شمال به گردنهٔ سيالان با ارتفاع تقريبى چهار هزار متر منتهى مى‌شود که مرز طبيعى استان‌هاى قزوين و مازندران به حساب مى‌آيد.
تارم
تارم بين قزوين و ديلمان قرار دارد و به دو بخش عليا و سفلى تقسيم مى‌شود. تارم سفلى از شمال، شمال شرق و شمال غرب به ديلمان، از غرب به زنجان، از جنوب شرق و شرق به قزوين و از جنوب و جنوب غرب به تاکستان محدود مى‌شود. اين بخش بدليل هم‌مرز بودن با استان سرسبز گيلان داراى آب و هواى بسيار فرح‌بخش است. مهم‌ترين ييلاقات اين منطقه عبارتند از: ييلاق فردوس و ييلاق شامه‌دشت سيردان.
برخى از مناطق ديدنى تارم سفلى عبارتند از:
- قلعهٔ سميران، فردوس، امرا کلج و کليساى آلتين‌کش.
- دره‌هاى عميق و زيباى کلج، سنگان سنگاور، قوچى و ... و نيز ارتفاعات شامادشت داراى چشمه‌هاى متعدد و آب بسيار گوارا.
- رودخانه‌هاى قزل‌اوزن و شاهرود در مرز شمال منطقه. همچنين سد سفيدرود که براى برگزارى ورزش‌هاى قايقراني، تندآبى و ماهيگيرى بسيار مناسب است.
- امامزاده يحيى واقع در کمررود.
- چشمهٔ آب معدنى کس‌عمقين در شمال روستاى ساختمان.
- آب‌انبارها از ديگر بناهاى جالب در اين منطقه است که در گذشته توسط ساکنان منطقه جهت تأمين آب شرب انسان و دام بخصوص براى فصول خشکسالى ساخته شده‌اند.
- صخره‌هاى عظيم دربند کلج از جمله مکان‌هاى حيرت‌انگيز و جالب اين منطقه است که با بررسى و شناسايى جامع‌تر مى‌تواند يکى از مکان‌هاى ورزش صخره‌نوردى استان باشد.
روستاى آتان
اين روستا با حدود دويست خانوار جمعيت، در دامنهٔ کوه هودگان قرار دارد. بناى خانه‌هاى اين روستا به گونه‌اى است که پشت‌بام هر خانه، ايوان خانهٔ بالايى است و از اين نظر شباهت زيادى به شهر ماسوله استان گيلان دارد. شغل اصلى روستاييان آن، زراعت و گله‌دارى و زبان و گويش رايج آنها فارسى و تاتى است.
درهٔ اندج‌رود
يکى از زيباترين و سرسبزترين دره‌هاى استان قزوين دره اندج‌رود است. اين دره در منطقهٔ الموت قرار دارد و از ارتفاعات کوه خرم‌رو شروع و روستاى شهرک ختم مى‌شود.
اين منطقه به لحاظ قابليت‌هاى زيست‌محيطي، وجود غارهاى طبيعى و نوع بافت کوه‌هاى آن، هميشه براى سکونت انسان مناسب بوده است. نام اين دره و رود آن برگرفته از عنوان روستايى بزرگ به همين نام در انتهاى دره است. وجود رودخانه و چشمه‌هاى فراوان در اين منطقه سبب آبادى روستا، ايجاد مزارع برنج و باغات ميوه شده است. در مسير رودخانه، روستاهاى صايين‌کلايه، ملاکلايه، کندانسر و اندج قرار دارند. در حاشيهٔ رودخانه، مابين روستاهاى ملاکلايه و کندانسر، بقايايى از روستاهاى پيش از اسلام با استفاده از سنگ‌هاى کوچک و بزرگ رودخانه‌اى وجود دارد.
در طول دره‌اندج و مسير رودخانه، چند غار طبيعى ديده مى‌شود که از نظر موقعيت جغرافيايى و شرايط زيست‌محيطى به نظر مى‌رسد در گذشته محل سکونت انسان بوده است. وجود حيوانات وحشى قابل شکار از جمله کل، بز و خوک‌هاى وحشى احتمال زيست انسان را در اين منطقه بيشتر مى‌کند.
درهٔ نينه‌رود
اين دره در نزديکى روستاهاى هير و ويار واقع و با رود پرآبى که در آن جارى است، يکى از مناطق ييلاقى و زيباى رودبار شهرستان محسوب مى‌شود.
درهٔ نينه رود پر از فندق‌زارهاى سرسبز است و قسمت‌هاى شمالى و مرتفع آن داراى مراتع خوش آب و هوا است. اين دره در ميان کوه‌هاى خرم‌دشت و گونه‌گول قرار دارد و در تابستان پر از ريواس‌هاى درشت و آب‌دار است. يکى از قديمى‌ترين مسيرهاى آمد و شد بين گيلان و قزوين از اين دره مى‌گذشت. بخش‌هايى از راه سنگ‌فرش آن هنوز سالم به جاى مانده است.