مازندران به ويژه انبوهى جنگل‌ها و مناطق مرتفع آن، همواره زيستگاه حيوانات گوناگونى بود. اما با از بين رفتن جنگل‌هاى انبوه، زيستگاه و مأواى حيواناتى چون شير، ببر، مرال (گاو کوهي) و ... تا آنجا به خطر افتاد که نسل برخى از اين حيوانات با خطر انقراض روبه‌رو شد. اين مهم فقط دامنگير مازندران نشد. که در همه مناطق ايران و خاورميانه رويکردى ناميمون داشته است.
پناهگاه حيات‌وحش ميانکاله
اين پناهگاه در ۱۲ کيلومترى شمال شهرستان بهشهر و به وسعت ۶۸،۸۰۰هکتار با ارتفاع ۱۵ تا ۲۸ متر پايين‌تر از سطح درياى آزاد و در منتهى‌اليه جنوب شرقى درياى مازندران واقع شده است.
تالاب ميانکاله و شبه جزيره ميانکاله با آبگيرها و جنگل انارستان و بوته‌هاى تمشک يکى از زيستگا‌ه‌هاى مهم پرندگان آب‌زى و خشک‌زى و در فصل زمستان مأمن بسيار مناسبى براى پرندگان مهاجر است. تالاب ميانکاله و خليج گرگان -در رديف ۱۸ تالاب بين‌المللى ايران- در فهرست ۳۵۰ قطعه تالاب جهان در سازمان يونسکو به ثبت رسيده است.
پناهگاه حيات‌وحش سمسکنده
اين پناهگاه با وسعتى حدود ۹۳۷ هکتار در ۵ کيلومترى شرق شهر سارى واقع و تنها بازماندهٔ جنگل‌هاى جلگه‌اى در اطراف شهر سارى است. در اين پناهگاه گونه‌اى از قرقاول ايرانى و گوزن زرد منحصر به فرد، تحت نظارت قرار دارد.
پناهگاه حيات‌وحش دشت‌ناز
چهار دههٔ پيش، چهار گوزن زرد که آخرين بازمانده از نسل گوزن‌هاى زرد در سراسر گيتى بودند، در يک طرح ضربتى توسط سازمان محيط زيست ايران در کرخه اسير و به پايگاه علمي-تحقيقاتى دشت‌ناز سارى منتقل شدند تا در قالب يک پروژه پرهزينه و مراقبت‌هاى ويژه، زاد و ولد نمايند. اينک نه تنها از انقراض نسل اين حيوان زيبا و ارزشمند جلوگيرى شد، که تعداد درخور توجهى از آنها تکثير و به گوشه و کنار ايران و برخى از کشورهايى که در آن دوره از پايگاه علمي، تحقيقاتى دشت‌ناز سارى حمايت علمى کرده بودند، فرستاده شدند.
پناهگاه حيات‌وحش دودانگه
اين پناهگاه با وسعتى حدود ۱۴،۶۰۰ هکتار در جنوب شهرستان سارى قرار دارد. بخشى از آن کوهستاني، بخشى جنگلى و بخشى ديگر مرتع است. مهم‌ترين پستانداران اين منطقه را مرال، شوکا، پلنگ، خرس قهوه‌اى و گرگ تشکيل مى‌دهند.