پل آجرى آزان
اين پل در روستاى آزان جويبار بر روى رودخانه سياهرود قرار دارد. پل داراى شش چشمه (طاق) است. چشمه ميانى مرتفع‌ترين طاق‌هاست، به طورى که ارتفاع بلندترين نقطه طاق از سطح آب رودخانه ۶ متر است. مصالح به کار گرفته شده در پل بيشتر آجر و ملات ساروج است، نماى بدنه و پايه‌ها به وسيله آجرها بندکشى شده و سروهاى تجريدى زينت شده و جهت پل شرقي-غربى است.
پل آزان با توجه به ويژگى‌هاى معمارى و عناصر تزيينى آن، متعلق به دوره قاجاريه است.
پل معلق فلزى آمل
در جنوب پل دوازده چشم و در فاصله ۱۲ مترى آن پل قوسى معلق بتن مسلح در دو دهنه در سال ۱۳۱۵ هجرى شمسى احداث شد. طول اين پل ۷۰/۱۲۵ متر، عرض ۵۰/۸ متر و ارتفاع آن از سطح آب ۵۰/۷ متر است.
اين پل در فهرست آثار ملى به ثبت رسيده است.
پل استرآبادى محله
اين پل در روستاى استرآبادى محله و در هفت کيلومترى شمال قائم‌شهر قرار دارد و روستاى پايين رستم را به روستاى اوجى تالار مرتبط مى‌سازد. جاده قديم ساري-بارفروش (بابل قديم) از روى اين پل مى‌گذشت. پل استرآبادى داراى سه دهانه است، از اين ميان چشمه‌هاى دو طرف کوچک‌تر و داراى طاق جناقى هستند.
بناى پل از آجر چهار گوش به ابعاد ۴٭۲۰٭۲۰ سانتى‌متر و ملات ساروج به طول ۲۳ متر و عرض -احتساب جان‌پناه- ۳ متر ساخته شده است. گذرگاه پل پوشيده از سنگ فرش قديمى است.
پل تجن
رودخانه تجن از هزار جريب مى‌آيد و از سمت جنوب شرقى و جنوب به سمت شمال جريان مى‌يابد و در فرح‌آباد به دريا مى‌ريزد. بر روى اين رودخانه، نزديک سارى پل‌هاى متعددى در دوره‌هاى مختلف ساخته بودند که جملگى تخريب شده است. از اين ميان هنوز بقاياى پلى متعلق به دوره شاه عباس در کنار پل بتنى فعلى که متعلق به دورهٔ پهلوى اول است، به چشم مى‌خورد.
خشت پل جويبار
اين پل آجرى که به خشت پل نيز معروف است، به طول ۵۸ متر و عرض ۱۰/۲ متر، در فاصله ۵ کيلومترى شمال شرق شهرستان جويبار بر فراز رودخانه سياهرود قرار دارد. جهت پل تقريباً شرقي-غربى و داراى پنج چشمه (طاق) جناقى است.
پل چشمه کيله
اين پل روى رودخانه دايمى چشمه کيله در فاصله يک کيلومترى از دريا در مرکز شهر تنکابن قرار دارد. پل در سال ۱۳۰۹ توسط مهندسين آلمانى و روسى شرکت اشکودا طراحى و توسط معمار ايرانى به اجرا درآمد و ساخت آن در سال ۱۳۱۱ به پايان رسيد.
طول پل در فاصله بين هشت دهانه و در بستر ۱۱۲ متر، ارتفاع آن از سطح جاده اصلى تقريباً ۵/۱ متر و عرض آن نيز ۷ متر است. قوس پل از نوع قوس بيضى کُند است. در تمام جوانب پل شکل‌هاى تزيينى از سنگ شبيه گل ديده مى‌شود.
پل دوازده چشمه
اين پل که به نام‌هاى دوازده پله و پل امام حسن عسگرى (ع) نيز معروف است، در مرکز شهر آمل و بر روى رودخانه هراز ساخته شده است. برخى از مورخين بناى آن را به اوايل اسلام و حتى گروهى ديگر آن را به قبل از اسلام نسبت مى‌دهند. با توجه به اهميت شهر آمل و مرکزيت آن در ادوار تاريخي، اين احتمال وجود دارد که پل فعلى بر شالوده پل‌هاى قديمى‌تر بنا شده باشد. ولى آنچه که امروز باقى مانده به دوره صفويه تعلق دارد و در زمان ناصرالدين شاه قاجار نيز به دست حسنعلى خان وزير فوايد عامه در حدود سال ۱۲۹۲ هجرى به طور اساسى تعمير شده است.
اين پل چنان که از نام آن نيز پيداست، داراى دوازده دهنه با طاق‌هاى جناقى است، طول آن ۱۰۷ متر، عرض با احتساب جان‌پناه ۷/۸ متر و ارتفاع آن ۵/۷ متر است.