بقعه پير خضر
در روستاى پير خضر در دو کيلومترى بيجار بقعه‌اى به همين نام وجود دارد. اين بنا داراى پلان چهار ضلعى با گنبدى شلجمى است که با سنگ لاشه و آجر خشت و سنگ‌هاى حجارى شده بنا شده و مدفن يکى از عرفا و سادات منطقه، معروف به پير خضر است. تاريخ سنگ‌‌نبشتهٔ قديمى روى مزار مشخص نيست، اما نوع خط، قدمت ساختمان را به دوره صفوى مى‌رساند. اين بقعه در سال ۱۳۷۸ به وسيله ميراث فرهنگى کردستان به طور کامل مرمت شد.
بقعه شيخ نجم‌الدين
بقعه شيخ نجم‌الدين نقشبندي در روستاى امروله از شهرستان سنندج، به يکى از مشايخ طريقت تعلق دارد. اين بنا داراى يک فضاى مربع با ايوان ستون‌دار چوبى است که با سنگ و آجر ساخته شده و از دورهٔ قاجار به جاى مانده است.
مقبره شرف‌الملک
اين بنا درانتهاى خيابان کشاورز سنندج واقع شده است. روى تپه شرف‌الملک که گورستان است، دو ساختمان قديمى جدا از هم قرار دارد که يکى از آنها به على اکبرخان شرف‌الملک پسر مرحوم محمدصادق خان پسر امان‌الله خان بزرگ، از واليان کردستان تعلق دارد. بنا به صورت مکعب ساده با گنبدى بر فراز آن است. در اين مقبره که به مقبرهٔ شيخ محمود نودشه‌اي نيز معروف است، برخى از اعضاى خانوادهٔ اردلان نيز دفن شده‌اند. اين مقبره فقط روزهاى جمعه براى ذکر دعا و قرائت قرآن باز است.
مقبره شيخ محمدباقر غياثى
اين مقبره که حدود ۵۰ سال پيش روى تپهٔ شرف‌الملک سنندج ساخته شد، به يکى از عرفاى اواخر عصر قاجار، شيخ محمدباقر غياثي تعلق دارد. بنا دارى پلان مربع شکل با سقف گنبدى است که از داخل به روش بسيار زيباى آينه‌کارى شده است. در اين مکان روزهاى پنج‌شنبه و جمعه دعاخوانى و قرائت قرآن برگزار مى‌شود.
مقبره شيداى نازار
اين بنا در بلندترين نقطه کوه شيدا در شمال شرقى روستاى ظفرآباد از توابع قروه قرار دارد و از هر قابل رويت است.
اين بنا با پلان مربع شکل، حدود ۹ متر ارتفاع دارد. بنا از آجرهاى قرمز به ابعاد ۵٭۲۲٭۲۲ سانت با قوس‌هاى سلجوقي-ايلخانى ساخته شده و زمان احداث آن به طور دقيق مشخص نيست. در داخل طاقچه‌هايى در اطراف، با قوس‌هاى پاتو و شبدري، گچ‌کارى و گچ‌زبره ديده مى‌شود که حاصل ابتکار استادکاران آن دوره است. در کتاب تحفه ناصري آمده: در اين بنا سبحان‌وردى خان جد امان‌الله خان بزرگ، والى کردستان، معاصر نادر افشار مدفون است. شيدا را شيداى نازار هم مى‌گويند. اين بنا يادآور بناهاى پيش از اسلام و به صورت چهارطاقى است و مرمت آن احتمالاً سال ۱۱۶۷ هـ.ق هم‌زمان با دفن سبحان وردى خان در آن است.