براساس افسانه ملى ويتنام، تاريخ مردم اين کشور با فرمانروائى نسلى از پادشاه ربانى چين يعنى دى‌مينه (De minh) که پدر افسانه‌اى چينى‌هاست شروع مى‌شود. نسلى از اين پادشاه به‌نام کينه دونگ وونگ (Duong Vuong) که حکمران سرزمين شياطين سرخ بود با دختر اژدهاى درياى چينى ازدواج کرد و فرزند آنها به‌نام لاک لونگ کوانگ (Lac Long Qung)، اژدهاى سرزمين لاک (اولين نام ويتنام) نخستين فرمانرواى ويتنام تلقى مى‌شود. اين حکمران براى دستيابى به صلحى پايدار با چينى‌ها با يکى از افراد جاودانى ان سرزمين به‌نام آوکو (Au Co) ازدواج کرد که ثمره اين ازدواج صد پسر بود. ولى ديرى نگذشت که بين آنها جدائى افتاد. آوکو با پنجاه پسر خود به کوهستان‌ها رفت و لاک لونگ ۵۰ پسر ديگر را از آن خود دانسته و به فرمانروائى خود در فلات‌ها و دشت‌هاى پست منطقه دلتا ادامه داد. سپس پسر ارشد او به‌نام هونگ يونگ (Hung Yuong) جانشين پدر شد که نخستين جد و پدر حقيقى ويتنامى‌ها است. طبق همين افسانه‌ها نخستين دودمان ويتنامى هونگ بانگ (Hong Bang) مى‌باشد. اندک تأملى در زواياى اين افسانه روشنگر سبک‌ها، روش‌هاى زندگي، منازعات و جدائى و افتراق مردم شمال و جنوب و مردم کوهستان‌ها از مناطق پست نزديک دريا است.



ولى مطالعات علمى فراوان در زمينه نژادشناسى و بررسى باستانى مربوط به وضعيت تاريخى سرزمينى که امروزه ويتنام ناميده مى‌شود، و ريشه‌‌ها و اصل و نسب اين مردم همه فرضى است و نظريه ديرپاى ويت‌هاى جنوبي(Yueh) نيز مورد سؤال قرار گرفته است. بنابه تئورى مذکور مردم امروز ويتنام، همان فرزندان ويتى‌ها هستند که در ۳۳۴ پيش از ميلاد مسيح توسط چينى‌هاى توسعه طلب از سرزمين اصلى خود واقع در جنوب رودخانه يانگز (Yangtze) رانده شده و به سمت جنوب سرازير شدند و در دلتاى رود سرخ مسکن گزيدند. صحت اين تئورى با شواهد بيولوژيک و نژادى اين مردم تعارض دارد زيرا که، چنين شواهدى نشان از وابستگى نيرومند فرهنگى و اجتماعى مردم ويتنام با مردم تايلند و اندونزى دارد. به هر حال آنچه مسلم است اينکه اجداد ويتنامى‌ها در دلتاى رود سرخ مسکن گزيده و اسلوب خاص فرهنگى خود را ارائه نمودند که متشکل از عناصر مختف و متفاوتى مى‌باشد.