موقعيت جغرافيائى (حدود و وسعت)

مساحت کشور پادشاهى تايلند که در گذشته سيام خوانده مى‌شد و در مرکز سرزمين قارّه‌هاى آسياى جنوب شرقى قرار دارد، بالغ بر ۱۹۸،۱۱۵ مايل مربع و يا ۵۱۳،۱۱۵ کيلومترمربع مى‌باشد.


تايلند از دو قسمت متمايز تشکيل شده است. قسمت عمدهٔ آن در شمال بانکوک يعنى خليج تايلند واقع شده است. در نتيجه فاصله زيادى از خطوط اصلى کشتيرانى درياى چين جنوبى و فواصل ميان بنادر مهم سنگاپور و هنگ‌کنگ دارد. ولى قسمت جنوبى که تا مرز شمالى مالزى و عرض جغرافيائى ۶ درجه شمالى مى‌رسد، ساحلى به طول ۹۶۰ کيلومتر در کنارهٔ غربى خليج تايلند را تشکيل مى‌دهد. که راه مواصلاتى خوبى براى خطوط اصلى کشتيرانى درياى چين جنوبى و مسير سنگاپور، هنگ‌کنگ مى‌باشد. از ويژگى‌هاى برجسته قسمت جنوبى خاک تايلند اين است که در منطقهٔ تاپ ساکائه در کناره جنوبى مرز برمه به‌شدت باريک مى‌شود، سپس در امتداد جنوبى خود پهناى قابل‌توجهى مى‌يابد. در منطقه Kva که عرضى معادل ۵۶ کيلومتر امکان حفر کانالى براى متصل ساختن اقيانوس هند به درياى چين جنوبى وجود دارد. اين تفکر براى جلوگيرى از دور زدن کشتى‌ها در کناره‌هاى سنگاپور و ايجاد خطى فرعي، از قرن نوزدهم، همواره مطمح‌نظر بوده است.



سواحل منطقه جنوبى تايلند به‌شدّت مضرس و به‌خصوص سواحل غربى کنار درياى آندامان (Andaman) که در آن بريدگى‌ها جزاير متعددى واقع شده است.


از مهمترين جزايرى که در سواحل تايلند واقع شده‌اند مى‌توان نمونه‌هاى زير را نام برد:




به‌طورکلى تايلند از نظر جغرافيائى به چهار منطقه تقسيم مى‌شود: منطقه مرکزي، شمال‌شرقي، منطقه شمال و منطقه جنوب وسعت هر منطقه از اين قرار است:


- منطقه مرکزى ۹۰۱/۱۰۳ کيلومترمربع


- منطقه شمال ۶۴۴/۱۶۹ کيلومتر مربع


- منطقه شمال‌شرقى ۸۵۴/۱۶۸ کيلومتر مربع


- منطقه جنوب ۷۱۵/۷۰ کيلومتر مربع


تايلند از شرق به کشور لائوس و کامبوج و در قسمت شبه‌جزيره‌اى با خليج تايلند (واقع در درياى چين جنوبي)، از جنوب با خليج تايلند و شبه‌جزيره مالايا (از فدراسيون مالزي)، از غرب در قسمت شبه‌جزيره‌اى با خليج بنگال (اقيانوس هند) و برمه در سرزمين اصلى با برمه، و در شمال با برمه و لائوس همسايگى دارد. خليج بنگال نيز با جزاير تيکوبار هند همسايگى دارد.

آب و هوا

سراسر تايلند در منطقه آب و هوائى حارّه استوائى مى‌باشد. ليکن به‌خاطر اينکه نسبت به سرزمين قارّه‌اى آسياى جنوب شرقى در يک موقعيت مرکزى قرار دارد، نسبت به برمه که در غرب و کشورهاى هندوچين که در شرق آن واقع شده‌اند کمتر از بارندگى برخوردار است. به‌طورکلى ريزش باران در جنوب و حاشيه جنوب شرقى و کوهستان‌هاى غربى و تا اندازه‌اى در کوهستان‌هاى مرتفع‌تر شمالى بيشتر است. ولى بيشتر قسمت‌هاى کشور در ناحيه کم‌باران قرار گرفته، و ريزش باران در اين نقاط در طول سال حداکثر به ۵/۱ متر مى‌رسد.



تنوع اراضى طبيعى و موقعيت تايلند جالب توجه است. از نقطه‌نظر توپوگرافى کشور دربرگيرنده مناطق مرتفع جنگلي، فلات‌هاى نسبتاً خشک، فلات‌هاى حاصلخيز کنار رودخانه‌ها و سواحل ماسه‌اى است، که طبيعتاً دگرگونى در آب و هوا دارند. از آنجائى که تايلند در ۲۰ درجه شمال خط استوا قرار دارد، داراى آب و هوائى گرم و مرطوب به‌طور طبيعى کشورى با وضعيت جوى استوائى تلقى مى‌شود. فصل بارندگى از جولاى تا اکتبر است، از نوامبر تا فوريه، در قسمت‌هاى شمالى هوا کمى سردتر است؛ درحالى‌که ميزان رطوبت از حدود ۲/۹۵ درصد به سطح ۵/۵۸ در اين ايام مى‌رسد. درجه حرارت در اين فصل از ۶۰ درجه فارنهايت در صبح تا ۸۰ درجه فارنهايت در نيمه روز متغير مى‌باشد. از مارس تا ژوئن، به‌طور معمول هوا بسيار گرم و مرطوب است، و درجه حرارت طى آن اغلب به ميزان ۱۰۰ درجه فارنهايت مى‌رسد. وضعيت جوّى گرم و مرطوب به‌ويژه در طول فصل بارندگى کپک زدگى گياهان را باعث مى‌شود. به‌طورکلى آب و هوا در شمال و شمال شرقى متغيرتر از بانکوک است، در فصل سرما براى گرم شدن پتو و لوازم گرم‌کننده لازم است.