کشتى‌هاى تجارى هلندى و انگليسى از اواخير قرن شانزدهم با استفاده از راه دماغهٔ اميدنيک جهت تهيه مواد غذايى تازه و استراحت، در سواحل غربى آفريقاى جنوبى توقف مى‌نمودند. در سال ۱۶۵۱ ميلادى انگليسى‌ها کوشيدند تا تمام آفريقا را به نام کينگ جيمز تصرف نمايند ولى در اين کار توفيق نيافتند. در سال ۱۶۵۲ احتمال خطر وقوع جنگ بين هلند و انگليس باعث شد تا کمپانى هندشرقى هلند که جارت ادويهٔ هند شرقى را به انحصار خود درآورده بود براى توقف کشتى‌هاى خود تأسيساتى در کيپ به وجود آورد. در اين راستا سه کشتى حامل مصالح ساختماني، بذر و وسايل کشاروزى و ۹۰ نفر کارگر به کيپ فرستاده شدند. رهبرى اين عده به ريبيک (Jan Van Riebeeck) واگذار شد. وى که از اول آوريل ۱۶۵۲ در کيپ پياده شد به مدت ۱۰ سال در آنجا باقى ماند. در طول اين مدت قلعه‌اى ساخته شد، نواحى اطراف مورد برسى قرار گرفت و زمينه وسعت ۸ مايل به زير کشت و زراعت رفت و به اين ترتيب اولين گام براى استقرار اروپائيان در آفريقاى جنوبى برداشته شد. در اين زمان هوتن‌توت‌ها (HOttentot) به صورت قبايل و دسته‌هاى کوچک در مناطق ساحلى آفريقاى جنوبى از کيپ تا ناتال پراکنده بودند و طبيعتاً تازه واردين سفيدپوست را به چشم متجاوز مى‌نگريستند. مع‌هذا گاهى اوقات به معامله گاو و گوسفند با هلندى‌ها تن در مى‌دادند اين تماس‌ها و دادوستدها همچنان ادامه يافت. در آن روز فرماندهٔ هلندى تلاش مى‌کرد که افراد خود را از بوميان جدا نگه دارد اما اين کار برايش ميسر نشد. بدين ترتيب مقرر شد از افراد آزاد براى کار در کمپانى نيز استفاده شود و کمپانى ماحصل کار آنان را به قيمت مناسب خريدارى نمايد. فرماندۀ هلندى اساس يک کلنى نارس اروپايى را با همان مشخصات استعمارى که با مشکلات بومى نيز روبه‌رو بود، بنياد نهاد.