بخشهاِی مختلف اقتصادی

انرژى

فيليپين به‌علت کمبود منابع انرژى يکى از کشورهاى نيازمند به واردات نفت مى‌باشد. دولت فيليپين به‌علت مشکلات اقتصادى سعى دارد استفاده از منابع داخلى انرژى را توسعه دهد. در سال‌هاى ۱۹۷۳ و ۱۹۷۴ که فيليپين با بحران جهانى نفت مواجه گرديد، برنامه‌اى براى صرفه‌جوئى انرژى به‌مورد اجرا گذاشت که براساس آن ماشين‌هاى بنزينى به گازوئيل‌سوز تبديل شدند و مصارف خانگى انرژى از گاز به چوب تغيير يافت.

شرکت ملى برق فيليپين که صد در صد وابسته به‌نفت بود، به انرژى طبيعى حاصل از گازهاى متصاعد از زمين (ژئوترمال - Geo Thrmal) که در فيليپين به‌وفور يافت مى‌شود، روى آورد. فيليپين با توليد بيش از ۹۰۰ مگاوات انرژى زمين گرمائي، دومين کشور پس از آمريکا مى‌باشد.

با اين‌ وجود درحال حاضر حدود ۶۰ درصد انرژى مصرفى فيليپين از نفت بوده و آمارهاى رسمى حاکى از افزايش واردات نفت داشته که قسمت اعظم آن از کشورهاى خاورميانه مى‌باشد.

نيروى کار

رشد نيروى کار فيليپين (يعنى افرادى‌که بيش از ۱۵ سال دارند) به‌طور متوسط سالانه ۹/۴ درصد مى‌باشد. در سال ۱۹۹۹ نيروى کار ۳۲ ميليون نفر تخمين زده شده است و بر اساس همين آمار نرخ بيکارى ۶/۹ درصد اعلام گرديده است.

براساس آمار سال ۱۹۹۸، بيش از ۸/۳۹ درصد نيروى کار در بخش کشاورزي، ۴/۱۹ درصد در بخش خدمات اجتماعى و دولتي، ۷/۱۷ درصد در بخش خدمات خصوصي، ۸/۹ درصد در بخش صنايع، ۸/۵ درصد در بخش فعاليت‌هاى ساختمانى و ۵/۷ درصد در ساير بخش‌ها اشتغال دارند. همچنين به‌علت رشد فزاينده بيکاري، فيليپين يکى از کشورهاى صادرکننده نيروى کار به‌خارج از کشور مى‌باشد.

جدول جمعيت فعال اقتصادى (اشخاص ۱۵ ساله و بالاتر) (هزار نفر)

توریسم

يکى از منابع درآمد دولت فيليپين از طريق جذب توريست مى‌باشد. به‌همين دليل مسئلهٔ صنعت توريسم و جذب توريست در فيليپين همواره به‌صورت يک مسئله مهم مملکتى مورد بحث و گفتگوى دولت‌مردان اين کشور بوده است.

با حمايت‌هاى دولت فيليپين و براساس آمارهاى موجود درآمدهاى حاصله از بخش توريسم در سال‌هاى ۱۹۹۹ و ۲۰۰۰، بالغ بر ۵۳/۲ ميليارد دلار بوده است.

جدول ميزان بازديدکنندگان و درآمد حاصله از توريسم