پاکستان به ۴ ايالت، ناحيهٔ مرکزى اسلام آباد و نواحى قبيله‌اى که به‌طور منطقه‌اى تحت نظارت حکومت فدرال اداره مى‌شوند، تقسيم شده است. ايالت‌هاى چهارگانه از نظر ادارهٔ امور داخلى مستقل هستند، در حالى‌که فرماندار هر ايالت توسط رئيس جمهور منصوب مى‌گردد. وى موظف است طبق دستور و راهنمائى سروزير ايالت انجام وظيفه نمايد. وزير اعلى ياسر وزير هر کدام از اين ايالات، که در حکم نخست وزير داخلى آن ايالت به‌حساب مى‌آيد، توسط مجلس ايالتى همان انتخاب مى‌شود.


قدرت اجرائى در ايالت به نام استاندار و به‌وسيله دولت ايالتى مرکب از سر وزير و وزراى کابينه ايالتى اعمال مى‌گردد. مجلس ايالتى پس از انتخاب رئيس و نائب رئيس خود بايد بلافاصله اقدام به انتخاب سر وزير نمايد. سر وزير بايد عضو مجلس ايالتى باشد. مجلس ايالتى مى‌تواند رأى عدم اعتماد عليه سر‌وزير صادر نمايد، ولى بايد هنگام صدور رأى جانشين وى نيز در لايحه مربوط معرفى گردد. هنگامى‌که مجلس ايالتى مشغول بررسى بودجه سالانه ايالت و تقاضاى حکومت ايالتى براى تخصيص اعتبار است، نمى‌توان رأى عدم اعتماد عليه سر وزير صادر نمود.


هر کدام از ايالات خود به بخش‌هايى که توسط کميسرها (= فرمانداران) اداره مى‌شوند، و خود بخش‌ها نيز هر کدام به نواحى‌اى که توسط معاونين کميسرها (= بخشدارها) اداره مى‌شود، تقسيم شده‌اند. ايالت پنجاب به ۵ بخش، ايالات سرحد شمال غربى و سند هر کدام به ۳ بخش و بلوچستان به ۳ بخش تقسيم شده است. معاونين کميسرها (يا بخشداران)، مانند روزگار حکومت راج‌هاى انگليسي، هسته و محور تقسيمات محلى حکومت و حلقهٔ رابط ميان حکومت مرکزى و حکومت ايالتى را تشکيل مى‌دهند و در تمام فعاليت‌هاى حکومتى در سطح ناحيه حضور و نقش دارند. آخرين لايه‌هاى تقسيمات کشورى پاکستان را تحصيل‌ها (Tehsil) و تلوکه (يا تعلقه- Taluka)ها، که اين آخرى لايه‌هاى مالياتى و احتساب عوايد به‌حساب مى‌آيد، تشکيل مى‌دهند. مشارکت مردم در حکومت ايالتى از طريق شرکت در شوراهاى متحد در روستاها، شوراهاى شهرها ، شوراهاى تحصيل، شوراهاى ناحيه‌اي، شوراهاى بخش‌ها و بالاخره کميته‌هاى شهرى (يا شهر داري) صورت مى‌پذيريد.


در اين کشور ۱۲ ناحيهٔ قبيله‌اى که به صورت ايالتى اداره مى‌شود و ۱۰ ناحيهٔ ديگر که به طور فدرال اداره مى‌شود، وجود دارند که به کارگزارى‌هاى قبيله‌اي (Trbal Agencies) موسوم بوده و هر کدام تحت نظر يک مباشر يا کارگزار سياسى اداره مى‌شوند. نواحى قبيله‌نشين مزبور خصوصاً در حوزه ادارهٔ قضائى خود، از مراتب مختلفى از استقلال داخلى برخورد دارند. نواحى قبيله‌نشين گيلگيت و بلتستان توسط وزارت کشور پاکستان اداره مى‌شوند.


آن قسمت از سرزمين‌هاى جامو و کشمير، موسوم به کشمير آزاد، که تحت کنترل و حمايت پاکستان قرار دارد (و با ۱۱،۶۳۹ کيلومتر مربع مساحت بنابر سرشمارى رسمى سال ۱۹۸۱، ۰۰۰/۹۸۰/۱ نفر جمعيت داشته)، از ۴ ناحيهٔ ادارى کوتلى (Kotli) ميرپور، مظفرآباد، و پونچ (Poonch) خاص خود را دارد و حکومت آن براساس قانون اساسى موقت سال ۱۹۷۴ جامو و کشمير آزاد اداره مى‌شود. مجلس قانون‌گذارى اين سرزمين به ظاهر مستقل ۴۲ عضو دارد که از ۴۰ نفر عضو انتخابى و ۲ عضو زن که توسط همان ۴۰ نفر برگزيده مى‌شوند، تشکيل مى‌گردد. ارتباط کشمير آزاد با پاکستان از طريق شوراى جامو و کشمير آزاد برقرار مى‌شود که اعضاءِ آن عبارت است از: رئيس جمهور پاکستان (رئيس شورا)، رئيس کشمير آزاد (معاون رئيس)، ۵ عضو انتصابى از سوى مجلس قانون‌گذارى کشمير آزاد و بالاخره وزير امور کشمير و نواحى شمالي از کابينهٔ پاکستان.