عمان تا اوائل قرن شانزدهم يکى از آبادترين و مهمترين منطقه شبه‌جزيره عربستان بود ولى در اثر منازعات قبيله‌اى و نفوذ استعمارگران در منطقه خليج‌فارس عظمت و رونق اقتصادى اين سرزمين در طول قرون نوزدهم و بيستم سير قهقوائى طى کرده و در زمان سلطنت سعيدبن‌تيمور به يکى از عقب افتاده‌ترين کشورهاى جهان تبديل شد. هر چند در زمان حکومت سلطان سعيدبن‌تيمور اقدام اساسى در جهت برنامه‌ريزى اقتصادى به‌عمل نيامد معهذا وندل‌فيليپس سرمايه‌دار معروف آمريکائى که در سال ۱۹۶۸ به‌عنوان مشاور اقتصادى سلطان انجام وظيفه مى‌کرد برنامه پنج‌ساله براى عمران آن کشور تنظيم نمود. اين برنامه شامل طرح‌هائى براى آب و برق، بهبود وضع فرهنگ و بهداشت و تجديد نظر در سيستم پولى کشور بود. صرف‌نظر از اختلاف و درگيرى‌هاى داخلي، امکانات مالى محدود اين سلطنت نشين نيز دليل ديگرى براى عدم اجراء طرح‌هاى فوق بود. از مشخات اصلى اقتصاد عمان تک محصولى و وابستگى شديد به درآمد نفت و حاکم بودن نظام اقتصاد مصرفى بر اين کشور مى‌باشد. ذخاير نفتى اين کشور در سال ۱۹۶۳ در نزديکى منطقه فهود کشف گرديد ليکن توليد تجارتى آن در سال ۱۹۶۷ آغاز شد. البته برخى شروع درآمدهاى نفتى عمان را سال ۱۹۶۵ ذکر کرده‌اند.