نخستين قانون اساسى سرزمين‌هاى پست در سال ۱۵-۱۸۱۴ ميلادي، يعنى يک سال پس از اشغال فرانسه و تبديل حکومت جمهورى به مشروطه سلطنتى به‌ تصويب رسيد. اين قانون در سال ۱۸۴۸ ميلادي، مورد تجديدنظر اساسى قرارگرفت و قانون اساسى جديد کشور پادشاهى هلند را شکل داد. که البته اصلاحات مختصرى را نيز تا به امروز دربر داشته است و از ۱۷ فوريه ۱۹۸۳ ميلادى لازم‌الاجرا گرديده است. آخرين اصلاحات در قانون اساسى هلند، در ژوئن ۱۹۸۷ صورت گرفت.


قانون اساسى هلند برمبناى دموکراسى استوار است و آزادى عقيده و مذهب، آزادى بيان، آزادى مطبوعات و آزادى انتقاد در آن براى کليهٔ افراد کشور ملحوظ گرديده است.


طبق قانون اساسي، مقام سلطنت در رأس قواى سه‌گانه قراردارد و وزيران درمقابل مجلسين، مسؤوليت دارند. انتقاد از دولت به‌وسيله نمايندگان ملت هميشه خطاب به نخست‌وزير و وزيران صورت مى‌گيرد و مقام سلطنت از هرگونه انتقادى برى است.

ساختار سياسى

سرزمين هلند، رژيم مشروطه سلطنتى و موروثى با سيستم پارلمانى دارد. پادشاه يا ملکه به‌همراه وزراء، نگهبان تاج ‌و تخت‌ هستند. قدرت قانون‌گذارى در اختيار مجلسين است و پادشاه صرفاً، يک قدرت تشريفاتى است و تنها هنگام تشکيل دولت جديد يا رويارويى دولت با بحران، ايفاى نقش مى‌کند. رئيس دولت يا نخست‌وزير داراى اختيارات قانونى است و قدرت بسيارى را از طريق شوراى وزراء اعمال مى‌کند. نخست‌وزير پس از برگزيده‌ شدن توسط ملکه يا پادشاه شروع به انتخاب و تعيين وزراء مى‌کند. هريک از ايالات، توسط يک شوراى محلى (مجالس ايالتي) اداره مى‌شوند و محل استقرار حکومت در شهر لاهه، اما پايتخت هلند، آمستردام است. نام ادارى هلند، کشور پادشاهى هلند است و سرود ملى آن که ويلهلم فان ناساو نام دارد در سال ۱۵۶۸ براى بزرگداشت پدر ميهن پرنس ويلهلم اورانژ ساخته شد و از آن زمان تاکنون تغيير نکرده است.