بخش‌هاى مختلف اقتصادى

جنگلدارى

بخش جنگل مکزيک با وجود تنوع در انواع چوب‌هاى نرم و سخت، هنوز يک بخش غير مفيد مى‌باشد. فعاليت بخش جنگل مکزيک در سال‌هاى اخير روند بو به کاهش داشته است. اين روند در سال ميلادى ۱۹۹۰ به ۳% کاهش نسبت به سال قبل رسيده است. به طورى که توليد چوب از ۹،۹۵۹ هزار رول متر مکعب در سال ۱۹۸۶ به ۸،۸۸۸ هزار در سال ۱۹۸۹ کاهش يافته است. اين در حالى است که توليدات غيرچوبى (Non - Timber) مکزيک از نوسانات متعددى برخوردار بوده است. توليد در اين بخش از سال ۱۹۸۷ رقمى معادل ۷۳۲۰۴ تن بوده که به ۱۰۶۵۴۶ تن در سال ۱۹۸۸ افزايش و مجددا به ۷۴۰۸۸ تن در سال ۱۹۸۹، تنزل يافته است. اين ميزان در سال ۱۹۹۰ به ۱۷۷۳۸۳ تن رسيده است.

جدول توليدات جنگلى مکزيک

انرژى

مهمترين هدف، برنامه ملى انرژى که در سال‌هاى ۸۸-۱۹۸۴ از سوى دولت مکزيک اعلام گرديد، اين بود که اين کشور تا سال ۲۰۰۰ به خودکفايى از نظر انرژى دست يابد. در اين راستا، دولت مکزيک براى استفاده از انرژى اتمى نيز برنامه‌هايى داشته و در سال ۱۹۸۸ اولين رآکتور اتمى به ظرفيت ۱۳۰۰ مگاوات نيروى برق مورد بهره‌بردارى قرار گرفت. انرژى تهيه شده از نيروى آب در سال ۱۹۸۴ نزديک به ۳۴ درصد کل انرژى را تامين و ميزان برق حاصله از نيروگاه‌هاى آبى بالغ بر ۶۵۳۲ مگاوات است. همچنين، از سال ۱۹۸۵ چهار طرح استفاده از انرژى حرارتى خورشيد به بهره‌بردارى رسيده است. حدود ۷۰% از نيروى برق مکزيک ناشى از نفت و گاز مى‌باشد. ذخاير شناخته شده نفت و گاز طبيعى مکزيک در سال ۱۹۹۱ معادل ۶۵ ميليارد بشکه بوده و تخمين زده مى‌شود که کل ذخيره اين کشور بالغ بر ۲۵۰ ميليارد بشکه باشد که به اين ترتيب مکزيک در رديف پنجم در ميان کشورهاى داراى ذخاير نفت و گاز قرار مى‌گيرد.

بيش از ۴۸% از ذخاير شناخته شده مکزيک در خليج کاميچه قرار دارد و ۶۵% کل توليد نفت نيز از همين ناحيه به دست مى‌آيد. شرکت نفت دولتى مکزيک پمکس (Pemex) تنها و بزرگترين سرمايه‌گذار صنعتى مکزيک به شمار مى‌آيد. مکزيک بزرگترين صادر کننده نفت به آمريکا به شمار آمده و ۴۳% از کل صادرات نفت به آمريکا را به خود اختصاص داده است. مکزيک در سال ۱۹۹۱، حدود ۸ ميليارد دلار درآمد صادرات نفت داشته است که اين رقم در مقايسه با حدود ۱۶ ميليارد دلار در سال ۱۹۸۳، کاهش قابل توجهى را نشان مى‌دهد.

صنايع

مکزيک داراى يکى از بزرگترين رشدهاى صنعتى در سال‌هاى ۸۰-۱۹۶۵ در ميان کشورهاى در حال توسعه بوده و طى اين دوران، ساليانه حدود ۶/۷% رشد نموده و صاحب صنايع فولاد، نساجي، پتروشيمى و مواد مصرفى (مخصوصا توليد اتومبيل) و صنايع غذايى گرديده است. در سال‌هاى ۸۵-۱۹۸۰ بر اثر فرار سرمايه‌ها و کاهش ارزش پول و سقوط بازار داخلى و کمبود ارز خارجي، رشد صنعتى فقط حدود ۳% بود. رشد توليد اتومبيل‌هاى سوارى که از سال ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۱ بالغ بر ۲۰ درصد در سال بود به ۱۵% در سال ۱۹۸۲ تنزل يافت. با اين وجود در سال ۱۹۸۵، براى اولين بار اين بخش صنعتى توانست به ۶/۱ ميليارد دلار صادرات دست يابد و ۲۱۰ ميليون دلار مازاد تجارى داشته باشد. توليد پارچه در سال‌هاى ۱۹۸۲ لغايت ۱۹۸۶ تا ميزان ۳۰% تنزل کرد و اکنون کارخانجات با حدود ۶۰% ظرفيت مشغول کار هستند. در اين سال صنعت فولاد، ۴% کل توليد داخل کشور را شامل مى‌گردد.

در ۱۹۶۵ دولت مکزيک تصميم گرفت که صنايعى در مرز آمريکا و مکزيک به وجود آورد که با وارد کردن مواد خام از آمريکا بدون گمرک و تبديل آنها به کالاهاى ساخته شده و صادرات مجدد آن از ارزش افزوده به دست آمده، استفاده نمايد. در اين برنامه ۳۰۰ هزار نفر پرسنل به کار مشغول شدند. تا سال ۱۹۸۷ حدود ۱۲۰۰ کارخانه تاسيس و از اين طريق معادل ۶/۱ ميليارد دلار نصيب مکزيک گرديد.