مالزى و سازمانهاى بينالمللى و منطقهاى مالزی چین مکزیک آفریقای جنوبی اتریش کوبا لهستان نروژ فنلاند لیبی شیلی مجارستان لائوس ایسلند الجزایر پاکستان اندونزی جمهوری چک تایلند برمه (میانمار) آرژانتین بحرین بنگلادش سنگاپور عمان فیلیپین قبرس قزاقستان قطر کره شمالی ویتنام رومانی کرواسی هلند آنگولا اوگاندا تونس جمهوری آفریقای مرکزی زامبیا مالزى از ۱۹۷۵ يعنى سالى که به کسب استقلال نائل آمد عضو سازمان ملل بوده است و در فعاليتهاى سازمان ملل بوده است. مثلاً در خريد اوراق قرضه براى عمليات سازمان ملل در کنگو شرکت داشت و حتى مبادرت به اعزام نيرو تحت پرچم سازمان ملل به کنگو نمود. مالزى در ۱۹۶۵ بهعنوان عضو غيردائم شوراء امنيت انتخاب شد. اين انتخاب باعث رنجش اندونزى و خروج آن از سازمان ملل شد (اندونزى اين اقدام را به تحريک دولت چين انجام داد). در ۱۹۷۲ مالزى به عضويت کميته ۱۵ نفرى اقيانوس هند برگزيده شد. اين کميته مسئول بررسى قطعنامه (دسامبر ۱۹۷۱) مجمع عمومي) مشتمل بر اعلام منطقه اقيانوس هند بهعنوان منطقه صلح بود. بهطور کلى مالزى بهويژه در دوران نخستوزيرى ماهاتيرمحمد تلاش داشته هرچه بيشتر در مسائل بينالمللى خود را فعال نشان دهد، و در اين زمينه همکارى نزديکى را با سازمانهاى بينالمللى داشته است. سربازان اين کشور در نيروهاى ناظر بر آتشبس سازمان ملل در مرز ايران و عراق و همچنين نيروهاى سازمان ملل در ناميبيا شرکت دارند. همچنين اين کشور با تلاشهاى ديپلماتيک خود توانست در ۱۹۸۹ بار ديگر بهعنوان عضو غيردائم وارد شوراى امنيت سازمان ملل متحد انتخاب شود. همکارى منطقهاى نيز يکى از پايههاى اصلى سياست خارجى رهبران مالزى است. مالزى از ۱۹۸۵ تاکنون همواره خخواستار يک چارچوب سياسى و اقتصادى براى همکارى بين همسايگان بوده است. اولين بار ASA (اتحاديه جنوب شرقى آسيا) را با کمک تايلند و فيليپين در ۱۹۶۱ تشکيل داد. ولى اين اتحاديه با شکست مواجه شد (به دليل ادعاء فيليپين نسبت به صباح) لذا دو سال بعد مالزى با فيليپين و اندونزى مافيليندو را بهوجود آورد. ولى اين گروه هم بهخاطر درگيرىهاى اندونزى و مالزى از بين رفت. بيشترين فعاليت و همکارى مالزى در منطقه از ۱۹۶۷ در چارچوب آسهآن بوده است. اين اتحاديه از ۱۹۶۷ فعالتر شد. بهخصوص در سالهاى اخير مالزى و ديگر کشورهاى عضو اتحاديه سعى نمودهاند با همفکري، تلاش و حمايت از ائتلاف گروههاى کامبوجى ضد رژيم هنگ سامرين از نفوذ رژيم دستنشانده ويتنام در کامبوج بکاهند؛ و کرسى کامبوج را در سازمان ملل تحت اختيار خمرهاى سرخ نگاه دارند. اخيراً نيز کشورهاى آ.سه.آن بهمنظور برقرارى صلح در کامبوج پس از خروج سربازان ويتنامى از خاک اين کشور تلاشهائى را صورت دادهاند، که از آن جمله مىتوان به اجلاسهاى جاکارتا اشاره نمود. چاپ دانلود صفحه افزودن به علاقمندیها