کشور مالزى در منطقه حاصل‌خيز آسياى جنوب شرقى با معادن سرشار زمينى خود از ديرباز مورد توجه قدرت‌هاى سياسى و اقتصادى بوده است. علاوه بر وجود منابع و ذخاير فراوان در مالزي، اين کشور بر سر راه‌هاى تجاري، دريائى مهمى (از جمله تنگه مالاکا) قرار دارد که دو اقيانوس هند و آرام را به هم متصل مى‌سازد و خصوصاً مناطق آسياى غربى و خاورميانه از اين طريق قادر به تماس با شرق آسيا، ژاپن و ساحل غربى قاره آمريکا مى‌باشند. همچنين مجاورت مالزى با کشورهاى رو به توسعه هند و چين بر اهميت استراتژيک اين کشور مى‌افزايد.



با توجه به اين‌که مالزى از دو ناحيه جدا از هم (شبه‌جزيره مالزى و مالزى شرقي) تشکيل شده است که از نظر ويژگى‌هاى اقتصادي، اجتماعى امکاناتى برابر ندارند و نيز اين کشور مرزهائى طولانى (زمينى و دريائي) با تايلند، اندونزي، برونئى و فيليپين دارد، مسأله حفظ امنيت ملى و تماميت ارضى همواره از اهميت خاصى در سياست اين کشور برخوردار بوده است.


مالزى به دليل دارا بودن منابع طبيعى فراوان، از توليد کنندگان مهم مواد اوليه (نظير قلع، کائوچو و نفت) در منطقه آسياى جنوب شرقى مى‌باشد و به دليل قرار داشتن بر سر راه‌هاى دريائى و نيز موقعيت خاص جغرافيائى از امتيازات فراوانى برخوردار است.


طى ۲۰ سال اخير کشور مالزى به سرعت صنعتى شده و از يک کشور صادر کننده مواد اوليه معدنى و کالاى کشاورزى تبديل به کشورى شده است که صنايع کارخانه‌اى بخش قابل‌توجهى از توليد ناخالص ملى آن را تشکيل مى‌دهد.