در سال ۱۹۵۴ دولت يونان از سازمان ملل‌متحد درخواست نمود تا به ساکنين جزيرهٔ قبرس اجازه داده شود براساس ?اصل تعيين سرنوشت‌ ملت‌ها? امور خود را به‌عهده بگيرند، با توجه به اينکه اکثريت ساکنان قبرس يونانى هستند دولت يونان قصد داشت با استناد به اين اصل و انجام همه‌پرسى طرح الحاق قبرس به يونان را عملى سازد ولى با حساسيتى که ترکيه به خاطر وجود جامعهٔ ترک قبرس و نيز موقعيت خاص اين جزيره در جوار خاک خود داشت و همچنين نظر دولت بريتانيا که ترجيح مى‌داد وضع موجود حفظ شود، طرح پيشنهادى يونان نمى‌توانست مورد قبول باشد و لذا با اقداماتى که اين دو کشور به‌عمل آوردند پيشنهاد مزبور به جائى نرسيد. در سال ۱۹۵۶ دولت يونان مجدداً از مجمع عمومى سازمان ملل‌متحد خواست که موضوع را بررسى نمايد و دولت بريتانيا نيز با توجه به بالا گرفتن تمايلات استقلال‌طلبانهٔ مردم قبرس از سازمان ملل درخواست نمود که مسئلهٔ قبرس مورد رسيدگى قرار گيرد.



با توجه به اين دو درخواست مسئلهٔ قبرس در ۲۹ فوريهٔ ۱۹۵۷ در دستور دوازدهمين اجلاس مجمع عمومى قرار گرفت و مجمع طى قطعنامه‌اى اظهار اميدوارى کرد که با توسل به طرق صلح‌آميز يک راه‌حل عادلانه براى مسئلهٔ قبرس پيدا شود.


در ژوئيهٔ ۱۹۵۷ يونان ضمن تقديم طرح قطعنامه‌اى از مجمع عمومى تقاضا نمود که ترتيبات لازم براى يک همه‌پرسى به‌منظور آگاهى از نظر مردم قبرس داده شود، اين قطعنامه به تصويب نرسيد ولى همچنان در دستور کار مجمع عمومى باقى ماند.


در سال ۱۹۵۸ طبق طرح پيشنهادى ايران که به تصويب رسيد، سازمان ملل ضمن صدور قطعنامه‌اى از تمام دول ذينفع خواستار گرديد که راه‌حل عادلانه‌اى براى مسئلهٔ قبرس بيابند و موضوع را از طريق مسالمت‌آميز حل کنند.


در ۲۰ سپتامبر ۱۹۶۰ قبرس به‌عنوان يک کشور مستقل به عضويت سازمان ملل‌متحد پذيرفته شد. در تاريخ ۱۶ دسامبر ۱۹۶۳ قبرس تقاضا کرد تا جلسهٔ شوراى امنيت براى رسيدگى به مسئلهٔ قبرس به خاطر امکان کاربرد قوهٔ قهريه از جانب ترکيه در قبرس تشکيل شود، دولت ترکيه در ۲۷ دسامبر اين اتهامات را رد کرد.


در ۱۳ ژانويهٔ ۱۹۶۴ دبيرکل سازمان ملل‌متحد به شوراى امنيت اطلاع داد که دولت قبرس با جلب موافقت دولت‌هاى انگليس و ترکيه و يونان تقاضا نموده است که سازمان ملل‌متحد يک نمايندهٔ ويژه به قبرس اعزام نمايد تا پس از بررسى اوضاع نظر خود را گزارش نمايد. در تاريخ ۴ مارس ۱۹۶۴ شوراى امنيت به اتفاق آراء قطعنامه‌ٔ شمارهٔ ۱۸۶ را به‌منظور جلوگيرى از زد و خورد و اغتشاش بين دو جامعهٔ ترک و يونانى قبرس و تضمين اجراء قراردادها فى‌مابين تصويب و به موجب آن نيروئى را تحت عنوان ?نيروى پاسدار صلح سازمان ملل در قبرس - (UN Peace Keeping Force In Cyprus (UNFICYP? به اين کشور اعزام نمود و همچنين فرستادهٔ ويژه‌اى را به‌عنوان ميانجى به‌منظور فيصله‌دادن به اختلافات بين دو جامعه به قبرس فرستاد.


در مارس ۱۹۶۴ قواى پاسدار صلح سازمان ملل به قبرس اعزم شدند و تعداد اين نيروها تا سال ۱۹۶۸ به هفت هزار نفر بالغ گرديد که عمدتاً از کشورهاى اتريش، ايرلند، دانمارک، سوئد، فنلاند و کانادا بودند. در سال ۱۹۶۹ به‌منظور صرفه‌جوئى تعداد اين نيروها به ۲۶۰۰ نفر کاهش يافت. مأموريت اين نيرو در قبرس ابتدا براى سه ماه تعيين گرديد ولى از آن پس هر شش ماه مأموريت آن تمديد شد. دبير کل سازمان ملل از آن زمان هر شش ماه يک گزارش در مورد اقدامات نيروهاى پاسدار صلح سازمان ملل در قبرس و نيز نتايج کار ميانجى به شوراى امنيت ارائه مى‌دهد.