تاريخ کوبا چین مکزیک آفریقای جنوبی اتریش لهستان نروژ مالزی فنلاند لیبی شیلی مجارستان لائوس ایسلند الجزایر پاکستان اندونزی جمهوری چک تایلند برمه (میانمار) آرژانتین بحرین بنگلادش سنگاپور عمان فیلیپین قبرس قزاقستان قطر کره شمالی ویتنام رومانی کرواسی هلند آنگولا اوگاندا تونس جمهوری آفریقای مرکزی زامبیا اولين جنگ براى استقلال از اسپانيا (۱۸۶۸ تا ۱۸۷۸) ناموفق بود. ايالات متحد آمريکا در قيام دوم (۱۸۹۵ تا ۱۸۹۸) مداخله کرد و اسپانيا را مجبور به چشم‌پوشى از اين جزيره ساخت، ولى تا بعد از دو دورهٔ حکومت آمريکائى (۱۸۹۹ تا ۱۹۰۱ و ۱۹۰۶ تا ۱۹۰۹) استقلال تثبيت نشد. تحت حکومت يک رشته از دولت‌هاى فاسد، اکثر کوبائى‌ها از فقر تحقيرکننده‌اى رنج بردند. در ۱۹۵۹،حکومت ديکتاتورى فولخنسيو باتيستا به‌دست رهبر چريک‌ها فيدل کاسترو (متولد ۱۹۲۶) سقوط کرد. جنبش انقلابى کاسترو با حزب کمونيست ادغام شد تا کوبا را با الگوى شوروى بازسازى کند. در ۱۹۶۱، تبعيدى‌هاى کوبائى با پشتيبانى آمريکا در خليج خوک‌ها دست به تهاجم زدند. در ۱۹۶۲ با استقرار موشک‌هاى شوروى در کوبا که تقريباً منجر به جنگى جهانى شد، روابط با آمريکا تيره‌تر گشت. کاسترو جنبش‌هاى انقلابى در سراسر آمريکاى لاتين را تشويق کرده و سربازان او دولت‌هاى مارکسيستى در اتيوپى و آنگولا حمايت کرده‌اند. کوبا با وجود اتحادى نزديک با شوروي، به‌صورت قدرت عمده‌اى در جهان سوم درآمد ولى تحولات ۱۹۸۹ و ۱۹۹۰ در شوروى و اروپاى شرقى دولت کوبا را به‌طور فزاينده‌اى به‌صورت حکومت تندرو مارکسيستى در انزواء باقى گذاشت.
