طى دوران زمين‌شناسى مجموعه اين سرزمين قديمى هرگز بطور کامل تغيير نکرده و هيچ‌گاه با جابجايى درياها به زير آب‌فرو نرفته است و صخره‌هاى قديمى در همه جا وجود دارد.


زير تمام رسوبات جديد و حتى پايين‌تر از آخرين لايه‌هاى ماسه‌اى موجود در دشت‌ها و جلگه‌هاى بزرگ رسوباتى وجود دارد که از يک طرف، گل و از طرف ديگر به شنريزه مى‌رسد که در قسمت‌هاى تحتانى دره‌هاى عميق مشاهده مى‌گردد. ترکيب اين رسوبات با ديگر عوامل موجود سبب استحکام و به هم چسبيدن سنگ‌وارده‌هايى مرکب از ماسه، سنگ و گل‌ رس گرديد. که به صورت لايه لايه روى هم انباشته و داراى مواد معدنى تغيير تشکيل نيافته مى‌باشد.


روى اين لايه‌ها را سنگ آهک و در بيشتر مناطق صخره‌هاى از جنس کريستال کامل پوشانده است. مجموعه‌هاى قديمى که در اثر چين خوردگى زمين به وجود آمده‌اند و ساختمانى بسيار سخت دارند در چين مشاهده گرديده که به آنها توده سنگ گويند.



عميق‌ترين فرورفتگى چين منطقهٔ تورفان، با عمق ۲۸۳ متر پايين‌تر از سطح دريا هست. سرزمين چين شامل جلگه‌هاى وسيع و پهناور، صحارى شنى روان (که در اثر وزش باد و طوفان جابجا مى‌شوند) يخچال‌هاى طبيعي، رودخانه‌ها، دشت‌هاى وسيع و مسطح که از ته‌نشين شدن رسوباتى آبرفتى تشکيل گرديده، دره‌ها و تنگه‌هاى سيار عميق و سواحل هموار و ناهموار مى‌باشد.


طبق نظريه کارشناسان سرزمين چين داراى سه ويژگى است:


۱. اين سرزمين از طرف غرب به سمت شرق مايل بوده و داراى شيب مى‌باشد.


۲. سلسله جبال ان از غرب به سمت شرق امتداد دارد.


۳. اشکال گوناگونى از خشکى در همه جا به صورت پراکنده ديده مى‌شود.شيب آن از منتهى‌اليه غرب يعنى از دشت تبت يا بام دنيا آغاز و به سمت شرق متمايل مى‌گردد. بدين ترتيب با توجه به شيب فلات قاره بخش‌هاى تشکيل دهنده سرزمين چين بدينگونه تقسيم مى‌شوند:


جلگه‌ها - فلات‌ها - حوزه‌هاى آبي - کوه‌ها