روابط برمه با هند

روابط برمه با هند از آغاز استقلال هر دو کشور بسيار نزديک و صميمانه بوده است. از ۱۹۵۰ مناسبات دو کشور منحصر به روابط دوستانه و نزديک دو نخست‌وزير (نهرو و اونو) نبوده بلکه هند از عضويت برمه در سازمان ملل حمايت کرده، ۷۰ درصد از بدهى‌هاى برمه به هند را ناديده گرفته و به اين کشور بخشيده است. همچنين برنج مازاد بر احتياج برمه را در سال‌هائى که برمه نمى‌توانست، به راحتى مشترى براى خود بيابد خريدارى مى‌نمود. در ۱۹۵۱ يک پيمان دوستى بين دو کشور به امضاء رسيد.


در دهه ۱۹۶۰ روابط هند و برمه دوستانه باقى ماند و روى کار آمدن حکومت نظامى ژنرال نوين نيز روابط دو کشور را تيره نکرد. ليکن قانون ملى کردن شرکت‌هاى خارجى در ۱۹۶۳ بدان سبب که ۶۰ درصد تجارت خارجى برمه در دست (هندي)ها بود، تا حدود به روابط صميمانه دو کشور لطمه زد. و از ۱۹۶۳ تا ۱۹۶۸ بيش از ۶۰ هزار بازرگان هندى و خانواده‌هاى آنان برمه را به سوى هند ترک کردند. خانم اينديراگاندى در ۱۹۶۹ به برمه سفر نمود، با ژنرال نوين مذاکراتى انجام داد.


بزرگ‌ترين مشکل دولت هند از ۱۹۶۰ تاکنون مسئله شورشيان ناگالند - Nagaland و ميزورام- Mizoram بوده است. اين شورشيان که تمايلات چپى داشتند، احتمالاً توسط گروه‌هاى چينى برمه يارى مى‌شده‌اند. در ۱۹۶۶ دولت برمه به دولت هند اطمينان داد، جلوى کمک‌هاى (کمونيست)هاى برمه را به جدائى‌خواهان هند خواهد گرفت. و در ۱۹۶۷ دو دولت براى علامت‌گذارى در مرزهاى مشترک به توافق رسيدند. در ۱۹۶۹ دولت هند اعتبارى براى فروش وسائل راه آهن برمه به مبلغ ۹ ميليون دلار در اختيار اين کشور قرار داد.


در نوامبر ۱۹۸۷ راجيوگاندى نخست‌وزير هند طى يک سفر دو روزه به برمه مذاکراتى جهت بهبود روابط دو کشور انجام داد، در اين سفر تلاش‌هاى نام‌برده براى قبول عضويت برمه در سارک - Sarc ناموفق ماند.

روابط برمه با بنگلادش

روابط برمه با بنگلادش بعد از جدائى اين کشور از پاکستان تا ۱۹۷۸ صميمانه بود. در ۱۹۷۸ مسئله مهاجرت صدها هزار مسلمان برمه‌اى به بنگلادش مشکلاتى را در روابط دو کشور ايجاد نمود. ولى با امضاء موافقت‌نامهٔ اسکان مجدد پناهندگان برمه‌اي در ژوئيه ۱۹۸۷ و پيمان مرزى برمه و بنگلادش در ۱۹۸۱ روابط دو کشور به حال عادى بازگشت.

روابط با تايلند

بين برمه و تايلند سوابق خصومت ديرينه بازمانده از جنگ‌هاى دوطرف در قرون ۱۸ و ۱۹ هنوز در اذهان مردم دو کشور موجب تحريک احساسات آنها مى‌گردد. مع‌الوصف با داشتن ۱۶۰۰ کيلومتر مرز مشترک دو کشور جهت حل مناقضات فى‌مابين مساعى فراوانى به‌عمل آورده. در ۱۹۵۳ برمه طى اعلاميه مشترک با تايلند از کليه ادهائى که در جنگ جهانى دوم، عليه تايلند داشت صرف‌نظر و در ۱۹۵۶ پيمان دوستى فى‌مابين به امضاء رسيد.


برمه در سال‌هاى اخير روابط تجارى و بازرگانى خوبى با تايلند برقرار نموده، به‌طورى که از سرمايه‌گذاران تايلندى جهت مشارکت در طرح‌هاى توسعه تجارى دعوت به‌عمل آورده است.

روابط با آمريکا

برمه براساس پيروى از سياست بى‌طرفى و عدم تعهد، روابط ويژه‌اى با بلوک‌هاى بزرگ برقرار نکرده است. ليکن همواره روابط دوستانه‌اى با ايالات متحده آمريکا داشته، آمريکا نيز از استقلال و سياست خارجى مستقل برمه حمايت نموده است. در ۲۰ سال اول استقلال برمه، آمريکا کمک‌هاى فراوانى در زمينه توسعه اقتصادى و امنيت داخلى در اختيار برمه قرار داده. ولى بنابه تقاضاء برمه اين کمک‌ها از اواسط دهه ۱۹۶۰ متوقف گرديده، ولى مجدداً در ۱۹۸۰ اعطاء کمک‌هاى آمريکا به برمه آغاز گرديد.


پس از تصويب قانون بى‌طرفى آمريکا آن را به رسميت شناخته است، همکارى دو جانبه‌اى را جهت جلوگيرى از قاچاق مواد مخدر، کمک به توسعه اقتصادى برمه، بهره‌بردارى از امکانات بازرگانى برمه، توسعه روابط فرهنگى و تماس‌هاى بين مردمان دو کشور از علائق خاص آمريکا نسبت به داشتن روابط با کشور برمه مى‌باشد.


در تاريخ ۲۹ ژوئن ۱۹۷۴ آمريکا و برمه موافقت‌نامه‌اى را جهت مبارزه با قاچاق مواد مخدر به امضاء رسانيدند. طبق آن آمريکا ۳۰ ميليون دلار وسايل مبارزه با قاچاق عمدتاً شامل هلى‌کوپتر و هواپيما در اختيار برمه قرار داد. از آنجا که ۳۰ درصد از هروئينى که به آمريکا مى‌رسد از منطقه موسوم به مثلث طلائي واقع در مرزهاى مشترک برمه، تايلند و لائوس به‌دست مى‌آيد، اعطاء کمک مزبور از طرف آمريکا به برمه در حقيقت کنترل قاچاق مواد مخدر به آمريکا مى‌باشد. در ۱۹۸۰ آمريکا مبلغ ۳۵ ميليون دلار جهت بهبود خدمات بهداشتى روستاها و توليد روغن خوراکى در اختيار برمه قرار داد.


روابط بازرگانى آمريکا و برمه همچنين در حال توسعه بوده، شرکت‌ها آمريکائى در عمليات مربوط به اکتشاف نفت در برمه فعاليت داشته و سرمايه‌گذاران آمريکائى به سرمايه‌گذارى در برمه علاقه‌مند مى‌باشند.


در ۱۹۵۸ يک قرارداد ۱۳ ساله فروش اسلحه و کمک‌هاى نظامى و اقتصادى بين آمريکا و برمه به امضاء رسيد. در ۱۹۶۴ ژنرال نوين از آمريکا بازديد کرد. در اواسط دهه ۷۰ بين چين و آمريکا روابط سياسى برقرار شد، اثرات مثبت آن در روابط برمه و آمريکا به‌خوبى مشهود مى‌باشد.

روابط برمه با اتحاد شوروى

با توجه به‌طول مدت استيلاء انگليس در برمه روابط دو کشور ترکيبى از احترام براى معيارها و ارزش‌هاى انگليسى و احساسات ضداستعمارى برمه مى‌باشد، از زمان گذشته در اذهان مردم اين کشور باقى مانده است.

روابط برمه با انگلستان

با توجه به‌طول مدت استيلاء انگليس در برمه روابط دو کشور ترکيبى از احترام براى معيارها و ارزش‌هاى انگليسى و احساسات ضداستعمارى برمه مى‌باشد، از زمان گذشته در اذهان مردم اين کشور باقى مانده است.


برمه از ترس روند استعمارى انگلستان، بر مستعمرات سابق خود از عضويت در جامعه کشورهاى مشترک‌المنافع خوددارى نموده است.


رهبران برمه به‌خاطر اينکه انتقال قدرت و استقلال آن کشور از انگلستان به‌صورت نسبتاً صلح‌آميز صورت گرفت، نيز بهره‌ورى از کمک‌هاى انگليس جهت سرکوبى شورشيان کمونيست خود را مرهون انگليس مى‌دانند.


برمه طى موافقت‌نامه اونو - اتلى که در اکتبر ۱۹۴۷ به امضاء رسيد، در ۱۹۴۸ به استقلال کامل خود دست يافت. طبق يک موافقت‌نامه تکميلى دفاعى انگلستان موافقت کرد، براى مدت چهار سال سلاح‌هاى مورد نياز را در اختيار ارتش برمه قرار داده و نيروهاى نظامى آن کشور را آموزش دهد. خدمات مزبور در سال‌هاى اوليه استقلال برمه براى ادامه حيات اين کشور بسيار مفيد بود، زيرا برمه به اين وسيله توانست با شورشيان مبارزه کرده و از تجزيه کشور جلوگيرى نمايد. در ۱۹۶۷ ژنرال نوين جهت معالجات پزشکى به لندن مسافرت کرد، وى دو بار در ۱۹۶۸ و دو بار در ۱۹۶۹ و دو بار در ۱۹۷۰ از انگلستان ديدارهائى داشته است.


اخيراً کشور نروژ روابط خود را براساس شناسائى دولتى به‌طور عملى با همان موافقت‌نامه دوفاکتو - National Coalition Government of the Union of Burma (NCGUB) که در ماه مى ۱۹۹۰ روى کار آمد، برقرار نموده است. طى ديدار نخست وزير امور خارجه برمه آقايان سين وين - Senwin و پيتر ليم بين - Peter Limbin با نخست وزير نروژ آقاى گروهارم برانت لند - Groharlem Brundtland در ميتينگ اوسلو - Oslo در يازدهم دسامبر ۱۹۹۱ نروژ موافقت نمود، مبلغ دو ميليون کيات برابر با ۳۲۰،۰۰۰دلار آمريکا تحت‌عنوان کمک بلاعوض در اختيار "NCGUB" قرار دهد.