۵/۹ درصد از وسائل نقليه باربرى متعلق به دولت و بقيه آن در دست شرکت‌هاى مسافربرى و باربرى خصوصى و تعاونى‌هاى مى‌باشد.


اکثر سيستم‌‌هاى حمل و نقل فرسوده مى‌باشد که دولت درصدد ترميم و بازسازى آن در مقياس بسيار وسيع، جهت افزايش حجم تجارت مى‌باشد و اقدام لازم در اين زمينه به مورد اجراء گذاشته شده است.

حمل و نقل آبى (Water transport)

تقريباً در حدود ۸۰۰۰ کيلومتر راه آبى رودخانه‌اى و قابل کشتيرانى در کشور برمه وجود دارد.


رودخانه‌هاى ايراوادى - Irrawady، چيندوين - Chindwin و مصب نهرهاى بزرگ از مهم‌ترين شريان‌هاى اقتصاد سنتى برمه محسوب مى‌‌شوند.


حمل کالاهاى داخلى در سال‌هاى ۹۰-۱۹۸۹ توسط شرکت‌هاى دولتى به ۸/۱ ميليون تن تخمين زده شده است. در همين راستا ۵۵۷،۰۰۰ تن کالا توسط شکرت‌هاى پيمانکار خراجى و کشتى‌هاى ساحلى شخصى حمل گرديده است. شرکت صنايع پتروشيمى -Petrochemical Industries Corporation (P.I.C) و ديگر سرمايه‌گذاران در سيستم اقتصاد دولتى نسبت به حمل و نقل کالاهاى مورد نياز خود اقدام نموده‌اند.


ميزان جابه‌جائى مسافران داخلى در ۹۰-۱۹۸۹ به ۲/۱۷ ميليون نفر مى‌رسيده، تعداد کشتى‌هاى دولتى همراه با خط کشتيرانى ۵ ستاره ميانمار - Myanmar Five Star Line. (M.F.S.L) در ۱۹۸۶ داراى يازده فروند کشتى بارى و مسافربرى بوده، که در جابه‌جائى کالا و مسافر نقش به‌سزائى داشته است.


راه آهن (Railways)

کشور برمه داراى ۴۵۰۸ کيلومتر راه آهن مى‌باشد، که اين خطوط زير نظر شرکت راه آهن دولتى - The State Owned Railway قرار دارد و با ۶۳ لکوموتيو بخارى و ۲۷۰ لکوموتيو ديزلى در امر جابه‌جائى مسافران و حمل کالاهاى وارداتى و صادراتى فعاليت مى‌نمايند.


دولت برمه اخيراً نسبت به کمبود واگن که سبب تأخير در جابه‌جائى کالا و مسافر گرديده، اقدامات گسترده‌اى انجام داده از آن جمله اجازه سرمايه‌گذارى به بخش خارجى که سبب توسعه و جبران اين کمبود مى‌باشد.


براساس قوانين جديد تجاري، بهبود روابط بازرگانى برمه با کشورهاى چين و کره جنوبى اکثر مايحتاج برمه و واردات آن از اين دو کشور خريدارى مى‌گردد.


در طى سال‌هاى ۹۰-۱۹۸۹ در حدود ۵۵ ميليون مسافر و دو ميليون تن کالا توسط خطوط آهن اين کشور جابه‌جا گرديده است.

جاده‌ها (Roads)

کشور برمه با توسعه پروژه‌هاى راه‌سازى سبب گرديده، تا کمبود شبکه راه‌هاى اين کشور را جبران نمايد.


اکثر جاده‌ها به‌طور قابل ملاحظه‌اى پس از جنگ جهانى دوم، آسيب‌ديده و در اثر عبور و مرور وسايل و ماشين‌آلات سنگين کيفيت خود را از دست داده‌اند که از نظر کلى احتياج به ترميم و بازسازى به‌طور زيربنائى دارند.


ايجاد بزرگراه‌هاى جديد با وسعت زياد و تسطيح جاده‌هاى ناهموار از پروژه‌هاى در دست اقدام دولت داراى اولويت مى‌باشند. از جمله اين پروژه‌ها، پروژه ساخت خط سير شمال، جنوب ـ North/South Routes که بين شهر رانگون - Rangoon پايتخت برمه و شهر ماندالى - Mandalay از طريق شهر پگو - Pegu مى‌باشد، که ملقب به کليد شمال، جنوب است. مهم‌ترين شهرهاى اين کشور از نظر تجارى و توريستى مانند تون گو - Toungoo، ميگ تيلا - Meiktilu و شهر پروم - Prom، در امتداد مسير اين بزرگراه قرار گرفته‌اند.


پروژه ساخت بزرگراه ديگرى در دست اجراء مى‌باشد، که از منطقه مون ويا - Monwya تا منطقه رانگون امتداد دارد، در حالى‌که راه‌هاى فرعى در مشرق و غرب اين بزرگراه را به شبکه راه‌هاى ترانزيت بين‌المللى و جاده‌هاى کوهستانى منتقل مى‌نمايد.


در کشور برمه ۲۳،۰۶۷ کيلومتر جاده اصلى وجود دارد که ۱۴،۴۸۱ کيلومتر آن در تمام فصول قابل استفاده مى‌باشند.


وسائل و امکانات موجود براى حمل و نقل (Road Transport)

کمبود وسائل جابه‌جائى مسافر و حمل کالاها به‌طور عمده توسط شرکت‌هاى خصوصى برمه جبران مى‌شود. براساس آمار به‌دست آمده در سال‌هاى ۱۹۸۹ و ۱۹۹۰ تعداد ۲۱۷۴۰ دستگاه انواع کاميون و ۴۰،۳۰۹ دستگاه اتوبوس شخصى در خطوط جابه‌جائى مسافر و حمل کالا در برمه وجود داشته است، اخيراً تعداد ۳۳،۸۴۵ دستگاه انواع جرثقيل و کاميون‌هاى با ظرفيت زياد و مينى‌بوس‌هاى مدرن توسط دولت خريدارى و در اختيار شکرت‌هاى باربرى و مسافرتى قرار گرفته است. براساس بررسى‌هاى به‌عمل آمده، قسمت عمده اين ماشين‌آلات در شهر رانگون پايتخت برمه مستقر مى‌باشند.


در حدود ۳۳۷۰ تن بار توسط پروازهاى داخلى و ۵۵۰ تن بار توسط پروازهاى خارجى در ۱۹۹۰ حمل گرديده است.


خطوط هوائى ميانمار داراى ۵ فروند هواپيماى فوکر (Fokker F-28) اِف ۲۷ مى‌باشد، که سه فروند آن از ۱۹۷۹ در خطوط هوائى اين کشور قرار داشته‌اند. همچنين تعداد سه فروند هواپيما فوکر F-28 (Fokker F-28) و دو فروند هلى‌کوپتر در خطوط هوائى اين کشور فعاليت مى‌نمايند.

حمل و نقل هوائى (Air Transport)

شرکت هواپيمائى ميانمار - The Myanmar Airways Corporation که مالکيت آن متعلق به دولت و زير نظر دولت فعاليت مى‌نمايد. تتنها امکانات مسافرتى در اختيار مسافران داخلى قرار مى‌دهد، و همراه با خطوط بين‌المللى تآى - Thai International در خدمت مسافران خارجى قرار دارد. مسافران داخلى در سال‌هاى ۹۰-۱۹۸۹ به ۴۳۵،۰۰ نفر و مسافرانى که از برمه به خارج سفر نموده‌اند، به ۵۵،۰۰۰ نفر بالغ گرديده است. شمار مسافران داخلى از ۱۹۸۷ تا ۱۹۸۰ نسبت به ۱۹۸۹ بين ۱۰ تا ۳۰ هزار نفر کاهش داشته، علت اصلى آن کمبود هواپيما و نبودن جا ذکر شده است.

ارتباطات (Communication)

در کشور برمه در مجموع ۱،۱۱۷ اداره پست و ۶۷،۸۶۹ مرکز و شعبه تلفن و ۳۱۵ مرکز و شعبه تلگراف و ۱۳۶ دستگاه تلکس به‌طور متداول مشغول به‌کار مى‌باشند. سرويس سخن‌پراکنى برمه - The Burma Broadcasting Service. (B.B.S) به‌وسيله موج کوتاه AM برنامه پخش مى‌کند.


در کشور برمه در حدود ۶/۱ ميليون راديو وجود دارد که داراى جواز مى‌باشند، بيشتر از اين تعداد راديو بدون جواز وجود دارد. از ۱۹۸۱ انتقال و ارسال تلويزيون آغاز گرديد. اکنون با توليد و همچنين پيشرفت و توسعه سيستم ماهواره‌اى بين‌المللى اخبار شبانه قابل استفاده مى‌باشد، فرستنده اصلى تلويزيون در شهر رانگون واقع شده، که فضاى وسيعى را زير پوشش خبرى خود قرار مى‌دهد. سيستم تلويزيون در اغلب روستاها مورد استفاده قرار مى‌گيرد.

روزنامه‌ها و نشريات (Newspapers and Publishing)

در کشور برمه يک روزنامه به زبان برمه‌اى و يک روزنامه به زبان انگليسى وجود دارد که به‌طور روزانه چاپ مى‌شوند، اين دو روزنامه در خارج از پايتخت به سختى يافت مى‌گردند و امکان دسترسى به آنها مشکل است.


صنعت چاپ به شکل گسترده‌اى در برمه رواج دارد و زير نظر دولت مى‌باشد. دولت کنترل شديدى بر سانسور اين نشريات مى‌نمايد، زيرا اين امکان وجود دارد گروه‌هاى سياسى مخالف در خارج از کشور چاپ بيش از اندازه اين نشريات را مورد انتقاد قرار دهند و از آن استفاده‌هاى سياسى بنمايند.