کشاروزى و دامدارى

پس از پيروزى انتقلاب اسلامى ايران با توجه به قطع روابط سياسى ايران با آمريکا بدنبال سياست خريد از کشورهاى جهان‌سوم، ايران بجرگه مشتريان دائم مواد غذايى و محصولات کشاورزى آرژانتين پيوست. خريدهاى عمده جمهورى اسلامى ايران از اين کشور تاکنون گندم، ذرت، کنجاله و روغن سويا، دارو و گوشت بوده و فقط در سال‌هاى ۱۹۸۰ و ۱۹۸۱ مقدار کمى فرش و پسته به اين کشور صادر شده است.

جدول مبادلات تجارى ايران با آرژانتين در طى سال‌اى ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۵ ( به دلار)

سال واردات از آرژانتين صادرات به آرژانتين
۱۹۸۰ ۸۶،۳۰۰،۰۰۰ ۴۷۷۷
۱۹۸۱ ۳۰،۸۲۸،۰۰۰ -
۱۹۸۲ ۱۳۴،۴۰۱،۰۰۰ -
۱۹۸۳ ۳۹۶،۴۳۱،۰۰۰ -
۱۹۸۴ ۴۳۰،۲۱۰،۰۰۰ -
۱۹۸۵ ۳۱۳،۹۳۵،۰۰۰ -
۱۹۸۶ ۲۵۶،۳۱۸،۰۰۰ -
۱۹۸۷ ۱۹۱،۷۸۷،۰۰۰ -
۱۹۸۸ ۱۹۲،۱۹۹،۰۰۰ -
۱۹۸۹ ۲۹۸،۵۰۹،۰۰۰ -
۱۹۹۰ ۵۱۲،۴۷۶،۰۰۰ -
۱۹۹۱ ۲۲،۸۲۷،۵۰۰ -
۱۹۹۲ ۲۶۸،۶۹۶،۰۰۰ -
۱۹۹۳ ۳۵۰،۰۰۰،۰۰۰ -
۱۹۹۴ ۳۰۰،۰۰۰،۰۰۰ -
نيمه نخست ۱۹۹۵ ۱۴۰،۰۰۰،۰۰۰ -


همانظور که از جدول فوق پيداست روابط تجارى جمهورى اسلامى ايران با آرژانتين بعد از پيروزى انتقلاب اسلامى روابطى کاملاً يک‌جانبه و بنفع آرژانتين بوده است. هر چند که اين روابط يک‌طرفه در سال‌هاى نخست انقلاب اسلامى از حجم نسبتاً بالايى برخوردار بوده، ليکن در سال‌هاى اخير بدليل مشکلات سياسى مورد اشاره به حداقل خود رسيده است.

نفت

با توجه به روند رو به کاهش ميزان خريد محصولات کشاورزى آرژانتين بتوسط جمهورى اسلامى ايران بويژه در طى سال‌هاى ۱۹۷۸ و ۱۹۸۸ دولت آرژانتين بمنظور حفظ و افزايش محصولات خود چندين هيئت نفتى را براى مذاکره در مورد خريد نفت خام به ايران اعزام نمود. از آنجايى که آرژانتين ۹۰% از نفت مصرفى خود را توليد مى‌کند و احتياج مبرمى به خريد نفت از ايران نداشت (خصوصاً اينکه اسکله‌هاى اين کشور نيز گنجايش تخليه و بارگيرى نفتکش‌هاى بزرگ را ندارد.)، لذا مقامات مربوطه آرژانتينى نمودند تا نفت خريدارى شده از ايران پس از تصفيه در يکى از بنادر ونزوئلا به ديگر کشورهاى منطقه از جمله درياى کارائيب صادر شود. لکن با توجه به اينکه پيشنهاد مذکور با مقررات نفتى ايران مغايرت داشت، مقامات وزارت نفت کشورمان از پذيرش آن خوددارى کردند و بدين ترتيب تا به اين تاريخ هيچگونه توافقى در خصوص فروش نفت خام به آن کشور صورت نپذيرفته است.

انرژى اتمى

موافقت‌هاى اوليه براى شروع همکارى‌هاى مشترک دو کشور در اين زمينه از جمله تأسيس نيروگاه‌هاى اتمي، تأمين سوخت اتمى راکتور آزمايشى دانشگاه تهران، ايجاد تأسيسات چرخه سوخت هسته‌اى و تکميل نيروگاه بوشهر در سفر رئيس سازمان انرژى اتمى ايران در سال ۱۹۸۵ به آرژانتين بدست آمد. پس از آن سازمان‌هاى انرژى اتمى دو کشور در تماس با يکديگر و طى فواصل مختلف زماني، قراردادهايى را در زمينه سوخت اتمى راکتور تحقيقاتى تهران (که با اورانيوم طبيعى و آب سنگين کار مى‌کند) و مشارکت آرژانتين در تکميل نيروگاه اتمى بوشهر به امضاء رساندند.


اما همانطور که در بخش سياسى روابط دو کشور گفته شد، در ژانويه ۱۹۹۱ دولت آرژانتين بطور ناگهانى و يک‌طرفه و در تحت تأثير نفوذ آمريکا و تغييرات بين‌المللى خود و تغييرات جديد در مواضع خود نسبت به کشورهاى جهان سوم، قراردادهاى فوق‌الذکر را به بهانه تعهدات بين‌المل خود و نيز عدم امضاء قرارداد منع گسترش سلاح‌هاى اتمى بتوسط ايران ملغى و ارسال تجهيزات اتمى مورد نياز با ارزش ۱۸ ميليارد دلار را بحال تعليق درآورد که على‌رغم اعتراض جمهورى سالامى ايران و انجام چند ملاقات با مقامات آرژانتينى در جهت متقاعد ساختن آنها به انجام تعهدات خود، نتيجه‌اى بدست نيامده است.