واليبال در سال ۱۸۹۵ ميلادى مطابق با سال ۱۲۷۴ شمسي، يعنى ۱۰۵ سال قبل توسط ويليام .ج.مورگان مدير Y.M.C.A در هوليوک ايالت ماساچوست آمريکا ابداع شد. در ابتدا اين ورزش مينتونت نام‌گذارى شده بود و دليل انتخاب اين نام براى همگان نامعلوم بود. تحت تأثير محبوبيت فراوان بسکتبال در بين عامه، مورگلان تصميم گرفت براى دانشجويان خود، ورزشى را به وجود آورد که بازى از روى تور انجام گيرد و لذّت‌بخش باشد. مورگان با استفاده از تور تنيس روى چمن که به دو طرف ديوار سالن ورزش بسته مى‌شد و با استفاده از توپى توپ بسکتبال که به دليل سبکى وزن به دست‌ها آسيب نمى‌رساند، بازى را شروع کرد. با وجود اينکه به‌طور آهسته و کند از Y.M.C.A آغاز شد ولى طولى نکشيد که در کليه شهرهاى ماساچوست و نيوانگلاند عموميّت يافت.
در اسپرينگ فيلد، دکتر ت.آ هالستيد با مشاهده بازي، مينتونت را به واليبال تغيير نام داد، زيرا قصد اساس از بازى کردن، فرستادن و برگشت دادن (رد و بدل کردن) توپ از روى تور است که کلمه واليبال در معنا اين نيّت را مشخص مى‌سازد. با اينکه واليبال در آغاز ورزش سالنى بود و در محل‌هاى سرپوشيده بازى آن انجام مى‌شد، و اساساً براى فعاليت‌هاى سرگرم‌کننده پيشه‌وران و تجّار اختصاص يافته بود، ولى کم‌کم به زمين‌هاى روباز کشيده شد و به عنوان يکى از فعاليت‌هاى جالب توجه تابستانى در آمد و به شدت تعقيب مى‌شد.
در آغاز براى بازى واليبال قوانين خاصى تدوين نشده بود، هر فرد و در هر کشورى به ميل خود و به طريق مختلف با توپ بازى مى‌کرد. رفته رفته واليبال در مناطق و نواحى مختلف جهان گسترش مى‌يافت. همچنان که هر ابداع يا اختراعى در آغاز با نواقص همراه بوده و به مرور زمان تکميل و رفع نواقص مى‌شود، واليبال نيز از اين قاعده مستثنى نبود و کم‌کم قوانين براى اين بازى وضع شد و روش‌ها و حرکات تکنيکى جايگزين حرکات قبلى گرديد.
- در سال ۱۹۰۰ پذيرفته شد که امتيازات هر ست بازى ۲۱ پوان باشد.
- در سال ۱۹۱۲ سيستم چرخش به تصويب رسيد.
- در سال ۱۹۱۷ پذيرفته شد که هر ست بازى ۱۵ پوان (امتياز) باشد.
- در سال ۱۹۱۸ تعداد بازيکنان هر طرف زمين ۶ نفر پيشنهاد شد که مورد قبول عامه قرار گرفت.
- در سال ۱۹۲۱ موافقت شد که هر تيم با سه ضرب توپ را به طرف ديگر بفرستد.
- در سال ۱۹۲۳ اندازه زمين بازى ۹×۱۸ متر تعيين شد.
به مرور، در سال‌هاى بعد، قوانين فراوانى براى اين بازى وضع شد و در بسيارى از قوانين قبلى نيز تغييراتى حاصل گشت که هنوز هم اين تغييرات (سال ۲۰۰۰) ادامه دارد و هر چهار سال يکبار در کنگره بين‌المللى واليبال تغييراتى در قوانين بازى به تصويب مى‌رسد و در آخرين کنگره جهانى که در سال ۱۹۹۸ ميلادى (سال شمسى ۱۳۷۷) هم‌زمان با برگزارى چهاردهمين دورهٔ مسابقات واليبال جهانى مردان و سيزدهمين دورهٔ زنان در ژاپن برگزار شد با تصويب و تغيير قوانين مانند روش امتيازگيرى با بردرالي، امتيازات ۲۵ براى ست‌هاى اول، دوم، سوم و چهارم و امتيازات ۱۵ براى ست پنجم و همچنين تصويب بازيکن دفاعى ليبرو، بکار بردن روش جديد مجازات‌ها و تصويب با پا زدن توپ در کنگره قبلى که همه اين قوانين جديد دگرگونى و هيجان فراوانى در بازى واليبال به وجود آورده است.
اولين کشور خارجى که واليبال را پذيرفت، کشور کانادا و به سال ۹۰۰ بود. اساساً نهضت Y.M.C.A (سازمان جوانان مسيحي) در معرفى اين ورزش به ديگر کشورهاى جهان و تعميم آن سهم فراوانى دارد.
بازى واليبال در پايان سال ۱۹۰۰ به هندوستان و در سال‌هاى ۱۹۰۵ به کوبا، ۱۹۰۹ به پورتوريکو، ۱۹۱۰ به فيليپين، ۱۹۱۲ به اوروگوئه، ۱۹۱۳ به چين و ۱۹۱۷ به ژاپن و به تدريج از سال ۱۹۱۴ به بعد توسط سربازان قواى آمريکا و مستشاران و اشخاص ديگر، به کشورهاى اروپائى از قبيل فرانسه، چکسلواکي، لهستان، شوروى و بلغارستان و ساير کشورهاى اروپائى معرفى شد و تعميم يافت. ولى بسبب بيگانه بودن اين ورزش براى اروپائيان، در ابتداى امر قبول آن به کندى صورت مى‌پذيرفت. فرانسه، چکسلواکى و لهستان سه کشورى بودند که قبل از ديگران اقدام به تشکيل فدراسيون ملى واليبال در کشور خود نمودند.
کشور شوروى که در سال ۱۹۲۳ اقدام به تأسيس انجمن ملى واليبال نمود، براى پيشرفت و دگرگونى آن فعاليت زيادى بعمل آورد. اصولاً شوروى از کشورهايى است که در پيشرفت تکنيک و تاکتيک واليبال و تنظيم قوانين در جهان سهم بسزايى دارد و براى قهرمانى در مسابقات است که قدرت بزرگ جهانى به حساب مى‌آيد. کشورهاى فرانسه، چکسلواکى و لهستان پس از تشکيل فدراسيون ملي، مصمم شدند که با کمک کشورهاى ديگر فدراسيون بين‌المللى را تأسيس نمايندو در سال ۱۹۳۶ به هنگام بازى‌هاى المپيک در برلين آلمان، در اين زمينه فعاليت زيادى نمودند ولى با آغاز جنگ بين‌المللى دوم و طغيان آن در اروپا، اقدامات آن متوقف شد.
به‌طور کلى تغييرات و پيشرفت واليبال را مى‌توان به سه دوره تقسيم نمود. دورهٔ اول از سال آغاز تا ۱۹۱۸، دورهٔ دوم از سال ۱۹۱۹ تا سال ۱۹۴۶ و دورهٔ سوم از سال ۱۹۴۷ به بعد که تغييرات و پيشرفت اساسى واليبال در دورهٔ سوم صورت پذيرفته است.
پس از جنگ جهانى بين‌المللى دوم، فعاليت‌هاى فراوان براى حرکت جديد به واليبال مجدداً آغاز شد و اولين مسابقه بين‌المللى در قاره اروپا بين دو کشور فرانسه و چکسلواکى در شهر پاريس برگزار گرديد. پيگيرى براى تأسيس فدراسيون بين‌المللى واليبال ادامه يافت. مذاکرات بين سه کشور فرانسه، چک و لهستان منتج به موافقت در جهت تشکيل کنگره ويژه براى تأسيس اتحاديه بين‌المللى واليبال گرديد. سرانجام در تاريخ آوريل ۱۹۴۷ کنگره‌اى با شرکت نمايندگان چهارده کشور از سراسر جهان در پاريس برگزار و موافقت شد فدراسيون بين‌المللى واليبال (F.I.V.B) تأسيس گردد که اين فدراسيون در پاريس تشکيل شد و آقاى پل ليبوُد از کشور فرانسه به عنوان اولين رئيس فدراسيون بين‌المللى واليبال انتخاب شد.
به زودى کشورهاى زيادى درخواست عضويت خود را براى پيوستن به فدراسيون بين‌المللى اعلام نمودند که امروز اين فدراسيون حدود ۲۱۷ کشور عضو دارد (سال ۲۰۰۰) و بيش از ۲۰۰ ميليون نفر از مردم جهان واليبال بازى مى‌کنند. اولين رئيس انتخابى فدراسيون بين‌المللى واليبال آقاى پل ليبُود از کشور فرانسه تا سال ۱۹۸۴ (يعنى ۳۷ سال تمام) رياست فدراسيون بين‌المللى را با قدرت برعهده داشت و توانست با کمک ساير اعضاء اين فدراسيون را در رديف فعال‌ترين فدراسيون‌ها، و واليبال را در زمره بزرگ‌ترين ورزش‌هاى جهانى درآورد.
پس از تأسيس فدراسيون بين‌المللي، کميته‌هاى مختلفى در داخل آن به وجود آمد و برنامه مسابقات رسمى بين‌المللى تنظيم و آغاز شد.
در سال ۱۹۴۹ اولين دورهٔ مسابقات جهانى واليبال براى مردان در پراگ و در سال ۱۹۵۲ دومين دورهٔ مسابقات جهانى مردان و اولين دورهٔ مسابقات جهانى زنان در مسکو برگزار شد.