پرش طول
۱. نوبت انجام پرش شرکت‌کنندگان بوسيله قرعه‌کشى تعيين مى‌گردد.
۲. هنگامى که تعداد شرکت‌کنندگان بيش از ۸ نفر باشد هر شرکت‌کننده مجاز به سه پرش مى‌باشد و پس از آن ۸ نفرى که بهترين پرش را انجام دهند، مى‌توانند سه پرش ديگر انجام دهند. در مورد تساوى براى نفر هشتم ورزشکارانى که به اين نحو مساوى مى‌کنند سه بار ديگر پرش مى‌کنند هرگاه تعداد ۸ شرکت‌کننده و يا کمتر در مسابقه شرکت کنند هر شرکت کننده مى‌تواند شش‌بار پرش کند.
تذکر:
مقصود از حالت تساوي، پريدن مسافت‌هاى مساوى است و در اين صورت قانون ۳-۱۴۶ اعمال نمى‌شود.
۳. هنگامى که مسابقه شروع مى‌شود شرکت‌کنندگان حق استفاده از باند پرش را براى انجام تمرين ندارند.
۴. در موارد ذيل ورزشکار مرتکب خطا خواهدشد:
- در خلال پريدن و يا درحال دورخيز زمين آن طرف تخته پرش را با بخشى از بدن خود لمس نمايد.
- کنده شدن از زمين خارج از تخته پرش از ابتداء خط جهش از دو طرف تخته.
- بعد از فرود، خارج شدن از چاله پرش به نحوى که محل تماس با زمين نزديکتر از نزديکترين اثر بوجودآمده در محوطه فرود به خط جهش باشد.
- بعد از کامل شدن فرود به طرف عقب گام بردارد.
- در صورتى که در هوا معلق بزند.
۵. باستثناى بند ۲ قانون ۴-۱۷۳ در صورتى که شرکت‌کننده قبل از تخته جهش پرش نمايد خطا محسوب نمى‌گردد.
۶. کليه پرش‌ها بايستى از نزديکترين نقطه اثرى که در منطقه فرود در نتيجه تماس بخشى از بدن يا اعضاى شرکت‌کننده بوجود مى‌آيد تا خط پرش و يا امتداد آن اندازه‌گيرى شود.
۷. بهترين پرش از پرش‌هاى هر شرکت‌کننده، از جمله پرش‌هايى که براى حالت تساوى مقام اول انجام داده است، براى وى منظور مى‌گردد.
باند پرش
۱.حداقل طول باند پرش بايستى ۴۰ متر باشد. حداقل پهناى باند پرش بايستى ۲۲/۱ متر و حداکثر آن ۲۵/۱ متر باشد. اين مسير با خطوط سفيدى به عرض ۵۰ ميلى‌متر علامت‌گذارى مى‌شود. در صورتى که شرايط ايجاب کند حداقل طول اين مسير ۴۵ متر مى‌باشد.
۲.حداکثر شيب مجاز در عرض ۰۱/۰ متر و شيب کلى باند دورخيز نبايستى از ۰۰۱/۰ تجاوز کند.
علائم
هر ورزشکارى مى‌تواند در کنار باند دورخيز از علامتى که مورد تأئيد کميته برگزار کننده باشد و به او هنگام دورخيز يا پرش کمک کند، استفاده نمايد. وى مجاز به استفاده از گچ و يا ماده مشابه ديگرى که اثر پاک نشدنى از خود به جا بگذارد، نمى‌باشد.
تخته پرش
۱.محوطه خيز بايستى بوسيله تخته‌اى که در زمين تعبيه مى‌شود و همسطح منطقه دورخيز و منطقه فرود مى‌باشد، مشخص شده است. لبه تخته که به منطقه فرود نزديکتر است خط خيز يا پرش ناميده مى‌شود. بلافاصله آن سوى خط خيز تخته‌اى از جنس ماده نرم پلاستيکى يا ماده مناسب ديگرى که در صورت خطا اثر پاى ورزشکار بر آن نقش مى‌بندد، قرار داده مى‌شود. در صورتيکه امکان نصب وسايل فوق وجود نداشته باشد روش ذيل اتخاذ مى‌گردد: بلافاصله پس از خط خيز و در سراسر طول آن به عرض ۱۰۰ميلى‌متر با زاويه ۲۰ درجه نسبت به سطح افق شن يا خاک نرم ريخته مى‌شود.
۲. فاصله بين تخته خيز و انتهاى چاله پرش بايستى حداقل ۱۰ متر باشد.
۳. تخته خيز بايستى در فاصله يک تا سه مترى از لبه چاله پرش قرار داده شود.
ساختمان تخته پرش:
۱. تخته خيز بايستى از چوب يا جنس سخت مناسب ديگرى ساخته شود که طول آن بين ۲۲/۱-۲۱/۱ متر و عرض ۲۰۲-۱۹۸ ميلى‌متر و ضخامت آن ۱۰۰ ميلى‌متر باشد. اين تخته بايستى سفيدرنگ شود.
۲.تخته نشان‌دهنده پلاستوسين - اين تخته بايستى از جنس محکم به عرض ۱۰۲-۹۸ ميلى‌متر و طول ۲۱/۱-۲۲/۱ متر باشد. حداقل تا ۱۴ ميلى‌مترى تخته پرش بايستى با پلاستوسين يا ماده مناسب ديگر پوشيده شود. سطح آن از سطح تخته پرش با زاويه ۳۰ درجه در چهت دو و حداکثر تا ارتفاع ۷ ميلى‌متر بالاى تخته پرش بالا برده مى‌شود. تخته بايستى بلافاصله بعد از تخته‌خيز که به چاله برش نزديکتر باشد در يک قسمت جاسازى شده، نصب گردد. زمانى که تخته در محل مورد نظر جا گرفت بايستى آنقدر محکم باشد که بتواند فشار وزن پاى ورزشکار را تحمل کند. سطح تخته در زير ماده پلاستوسين بايستى از جنسى باشد که ميخ‌هاى کفش ورزشکار روى آن محکم شود و سُر نخورد. لايه پلاستوسين بايستى با غلطک يا ماله که برروى اين تخته کشيده مى‌شود، صاف مى‌شود تا اثر پاى ورزشکار بر روى آن برطرف شود.
توجه:
توصيه مى‌شود که چند تخته پلاستوسين يدکى وجود داشته باشد تا وقتى ردپا برطرف مى‌شود، تأخيرى در برگزارى مسابقه پيش نيايد.
منطقه فرود
۱.حداقل عرض منطقه فرود بايستى ۷۵/۲ متر و حداکثر آن ۳ متر است.
۲.در صورت امکان بايستى باند دورخيز طورى ساخته شود که ادامه وسط باند کاملاً برخط وسط چاله پرش منطبق گردد.
توجه:
چنانچه محور باند دورخيز با خط مرکزى منطقه فرود در يک راستا نباشد يک يا دو نوار در طول محل فرود قرار داده مى‌شود تا اين امر حاصل شود. منطقه فرود متمرکز
منطقه فرود متمرکز:
منطقه فرود بايستى با شن نرم و مرطوب پُر شود و سطح بالايى اين منطقه بايستى همسطح تخته پرش باشد.
پرش سه گام
۱. پرش سه گام شاملى لى‌لى با يک پا، يک گام و يک پرش مى‌شود.
۲. لى‌لى يا گام اول بايد بطريقى انجام گيرد که پرش‌کننده با همان پايى که عمل خيز را انجام داده بروى زمين فرود آيد و بهنگام برداشتن گام بايستى با پاى ديگر فرود آيد. چنانچه در حين پرش ورزشکارى زمين را با پاى تاب خورنده لمس کند خطا محسوب نمى‌شود.
تخته پرش:
۱. فاصله بين تخته پرش و منتهى‌اليه منطقه فرود بايستى حداقل ۲۱ متر باشد.
۲. توصيه مى‌شود که در مسابقات بين‌المللي، تخته پرش از ۱۳ متر براى مردان و ۱۱ متر براى بانوان از منتهى‌اليه نزديکتر به منطقه فرود بيشتر نباشد. براى مسابقات ديگر اين فاصله بايستى با سطح مسابقه متناسب باشد.
تذکر:
در شرايط ديگر، قوانين مربوط به پرش طول براى پرش سه گام قابل اعمال است.
