پيشروان رشتهٔ تربيت‌بدنى و ورزش اغلب اين سؤالات را مطرح مى‌سازند که: کداميک از اهداف مهمتر از بقيه هستند؟ برنامه‌هاى تربيت‌بدنى بايد بر کداميک از اهداف تأکيد بيشتر بکند؟ مسلماً مربى تربيت‌بدنى قادر نيست همه اين اهداف را به طور يکسان مورد توجه قرار دهد. پس اولويت با چيست؟ آيا در تربيت بدنى و ورزش يک هدف برتر وجود دارد؟ آيا اهداف داراى سلسله مراتب هستند؟
از نظر تاريخي، تربيت‌بدنى در بدو پيدايش، تکامل و توسعه ارگانيکى را مورد توجه قرار مى‌‌دهد وليکن در آغاز قرن حاضر اهدافى نظير رشد اجتماعى که با تعليم و تربيت عمومى ارتباط دارد، به اين قلمرو ضميمه شد. امروز در بارهٔ تقدم و تأخر اهداف عقايد متفاوتى وجود دارد.
از بررسى عقايد پيشگامان برگزيدهٔ تربيت‌بدنى در بارهٔ تقدم و تأخر و سلسله مراتب اهداف، نتايج جالب‌توجهى به دست مى‌آيد. به اعتقاد اکثر متخصصان رشد جسماني، عصبي، عضلانى و حرکتى در اولويت قرار دارند.
اينان نظر خود را با دلايل زير توجيه مى‌کنند: اين اهداف به شدت با تربيت بدنى گره خورده‌اند و هدف‌هاى سهل‌الوصول را نشان مى‌دهند. پس از رشد جسمانى و عصبى عضلاني، پيشروان، رشد ادراکى (مفهومي) را به عنوان مهم‌ترين هدف معرفى مى‌کنند و چنين استدلال مى‌کنند که تربيت‌بدنى در نهايت، هر هدفى داشته باشد، رشد ادراکى (ذهني) موجب تقويت برداشت و تلقى مطلوب از تربيت‌بدنى و ورزش مى‌گردد. همچنين اين حقيقت که جريان تعليم و تريبت به تقويت تعقل بشر نسبت به تمام موضوعات و ازجمله رشد جسمانى و جنبه‌هاى زيستى ديگر مى‌پردازد از ديگر دلايل ذکر شده براى انتخاب اخير است. رشد اجتماعى در بررسى پيشگامان در پائين‌ترين رده قرار دارد. استدلال ديگر براى اين طبقه‌بندى اين است که تمام جريانات و رشته‌هاى تربيتى با اهداف اجتماعى مرتبط هستند و تنها تربيت‌بدنى نيست که شامل رشد اجتماعى را در نظر دارد. بنابر اين اهداف ديگر در طبقه‌بندى رده‌هاى بالايى را اشغال مى‌کنند.
تحقيقات رهبران ملي، ضرورت بازنگرى در تربيت بدنى و ورزش را آشکار ساخت. اکثر محققان تأکيد داشتند که با جنبش نوين اصلاح نظام تحصيلى و با افزايش اهميت و تقدم تعليم و تربيت، مربيان تربيت‌بدنى بايد در خصوص جايگاه خود در دستگاه تربيتى مجدداً به تفحص بپردازند. آنها بايد چگونگى انجام رسالت و ايفاء نقش بهتر در جهان متحول را دوباره آزمايش کنند.
در پانزده سال اخير، وزارت بهداشت ايالات‌متحده (United State Surgeon General) سه گزارش در مورد سياست‌هاى بهداشتى منتشر کرده است. اين گزارش‌ها در زشتهٔ ما و در برپايى اهداف و برنامه‌ريزى براى آينده در مدارس و خارج از مدارس کاربرد زيادى دارند.
گزارش اول - مردم تندرست
در سال ۱۹۷۹ در اولين گزارش با عنوان مردم تندرست، پيشرفت‌هاى بهداشتى صدسال گذشته به ترتيب تاريخى تنظيم شد. در اين گزارش به عوامل ضدّبهداشتى و قابل کنترل و امراض مزمنى اشاره شده است که با اصلاح الگوى زندگي، اگر قابل پيشگيرى نباشند، حداقل از شدت آنها کاسته مى‌شود. اهداف اصلى و فرعى بهداشتى در پنج ردهٔ سنى (نوزادي، کودکي، نوجواني، جواني، بزرگسالى و سالمندي) در اين گزارش طراحى شده و پانزده قلمرو مقدماتى براى فعاليت مشخص گرديده که تربيت‌بدنى و تمرين نيز در زمرهٔ اين قلمروها است.
گزارش دوم � ترفیع سطح بهداشت يا تندرستى و پيشگيرى از امراض اهداف ملى
دومين گزارش با نام ترفيع سطح بهداشت يا تندرستى و پيشگيرى از امراض اهداف ملي، در سال ۱۹۸۰ منتشر شد. در اين گزارش براى نيل به اهداف گزارش مردم تندرست موارد خاصى در نظر گرفته شده است. اين گزارش به مزاياى جسماني، عاطفى و فوايد سلامت‌بخش فعاليت‌هاى جسماني، اشاره کرده است. متأسفانه بيشتر مردم براى دست‌يافتن به اين مزايا فعاليت‌ها را به صورت جدى دنبال نمى‌کنند. براى نيل به اهداف طراحى شده تا سال ۱۹۹۰، اين گزارش تمام مربيان را براى تجهيز مردم به مهارت‌هاى ضرورى و دانش و معرف اساسى جهت هدايت يک زندگى فعال و پويا دعوت مى‌کند.