در همهحال ضرورى است تنبلىها درمان گردند و افراد روش عادى و معقول زندگى را در پيش گيرند. والدين و مربيان را در اين زمينه مسؤوليتى است سنگين از آن بابت که اين امر در سرنوشت زندگى کودک مؤثراست.
برجستگانى که در جامعه پديد آمدند و عضويتى مفيد براى جامعه داشتهاند قطعاً از افراد تنبل و بيکاره نبودهاند. تنبلهاى يک اجتماع هرگز نتوانستهاند بارى از دوش مردم بردارند، مشکلى را از آنان حل کنند، و برعکس خود همهگاه بارى بر دوش مردم بوده و در محل کار و تلاش ديگران زندگى کردهاند. ضمناينکه جامعه بار سنگين نجات و يا حفظ چنين فردى را از عوارض بعدى بردوش مىکشد.
خوشبختانه امکان اصلاح و درمان براى بسيارى از تنبلىها وجود دارد، مخصوصاً که تنبلى در افراد ريشه ارثى ندارد (مگر آنگاه که يک بيمارى ارثى موجب آن گردد). کودک دائماً تنبل آفريده نشده و اگر تنبل است اغلب ناشى از سوءتربيت و يا مسامحه و غفلت در امر تربيت اوست.