پدران و مادرانى که خواستار داشتن نسلى سالم و شريف هستند،لااقل به خاطر سلامت جسم و روان و اداى حق تربيت و اخلاق فرزندان بايد مراقبت‌هائى را در روابط خود ملحوظ دارند.
مناسبات جنسى
والدين لازم است مناسبات جنسى خود را از ديد فرزندان خود، اگرچه خردسال باشند دور و محفوظ دارند، چون فرزند آنچه را مى‌بيندو مى‌شنود در خاطر نگه مى‌دارد، اگرچه امروز از آن سر در نياورد و اين ديده‌ەا و شنيده‌ها روزى براى او مفهوم خواهند داشت و در آن صورت گناه انحرافات ناشى از آن برگردن پدر و مادر است.
رسول خدا (ص) فرمود اگر طفل شيرخوار شاهد آن روابط باشد و بعدها اين طفل از انحراف سردرآورد پدر و مادر بايد خود را در اين انحراف مقصر بدانند.
در اسناد اسلامى حتى سفارش شده که در حين روابط بر روى گهواره و مهدکودک پارچه‌اى بيندازيد، و مراقب باشيد که طفل حتى صداى نفس‌تان را در حين روابط نشنود و يکى از اسرار دستور جداکردن محل خواب والدين از کودکان همين نکته است.
خواب و استراحت
بخاطر رعايت جنبه‌هاى اخلاقى و تمرين استقلال، ضرورى است محل خواب کودکان از همان دوران کودکى جداى از پدر و مادر باشد. ولى در اين مورد رعايت نکاتى ضرورى است:
- طفل در تمام دوران شيرخوارگى ( ۲۱-۲۴ ماه) در کنار بستر مادر و در دسترس اوست تا امکان رسيدگى به او موجود باشد. پس از دوران شيرخوارگى بازهم مصلحت آن است طفل تا سنين ۴ و ۵ (مخصوصاً آنها که ضعيف‌الجثٌه، لاغر، بيمار، دچار حالت ترس و اضطرابند) در اطاق پدر و مادر و در بالاى سرآنها بخوابند، به اين صورت که سرهاى والدين و فرزندان بهم نزديک و پاهاى‌شان در دو جهت مخالف باشد.
- از سنين تميز (حدود ۶ سالگي) اطاق کودکان از پدر و مادر جدا شود، ولى نه بگونه‌اى که بدور از دسترس والدين باشد.
- کودکان در اطاق ديگرى هستند ولى درب اطاق بروى پدر و مادر باز است، هر آنگاه که خواستند مى‌توانند وارد اطاق خواب کودکان شده و از آنها سرکشى نمايند.
- عکس قضيه درست نيست. يعنى بچه‌ها حق ندارند سرزده وارد اطاق خواب والدين شوند. از همان خردسالى بايد آنان را عادت داد که در ورود به اطاق پدر و مادر در بزنند و اجازه بگيرند.
مزاح و مطايبه
زنان و شوهران حق دارند براى زيبا کردن زندگى و لذت‌بخشى آن و هم نزديک‌کردن رابطه انس و صفا با يکديگر مطالباتى داشته باشند. اصولاً مطايبه و ملاعبه در اسناد و روايات اسلامى امورى مستحسن براى زوجين و حتى در مواردى وظيفه و تکليف معين شده‌اند.
اما آنچه مهم است رعايت ضوابط و نکات اخلاقى آن در حضور کودکان است. پدران و مادران نبايد فراموش کنند که گاهى چشم‌هاى گشاده‌اى شاهد و نگران رفتار آنهاست و گوش‌هاى بازى آماده شنيدن سخنان معنى‌دار آنهاست و اين امر نبايد از ديد آنها پنهان باشد.
آرايش
اينکه زوجين بايد خود را براى يکديگر بيارايند مستحب و مورد توصيه اسلام. اما در اين زمينه مراقبت‌ها و رعايت نکاتى اخلاقى هم ضرور است.
اگر زنى خانه‌دار اين عادت را داشته باشد که همه روز و همه‌گاه در حال آرايش باشد،طورى که کودک از روزى که چشم به زندگى گشوده مادرش را درچنان وضع و حالى ديده است، تداوم اين عادت از نظر اخلاقى براى کودکان او مشکل‌آفرين نخواهد بود. دشوارى به هنگامى است که مثلاً خانمى در شبى خاص و ساعتى خاص خود را بيارايد و در برابر ديد کودکان قرار گيرد.