پس از انتخاب و تعريف و تبيين مسئله بايد محقق تصويرى ذهنى از چگونگى متغيرها و نحوهٔ ارتباط آنها با يکديگر ارائه دهد تا براساس آن تلاش کاوشگرانهٔ خود را آغاز کند و از صحت و سقم آن اطمينان حاصل نمايد؛ بنابراين، اقدام به تدوين و تبيين قضاياى فرضى و پيشنهادى در چارچوب مسئله تحقيق خود مىنمايد، بهنحوىکه چگونگى متغير يا پديده و نيز روابط آنها را با يکديگر توضيح دهد. فرضيهسازى يکى از مراحل حساس تحقيق را تشکيل مىدهد؛ چرا که فرضيهها نقش راهنما را دارند و به فعاليتهاى تحقيقاتى جهت مىدهند. فرضيهها به محقق کمک مىکنند تا از بين طرق فراوان رسيدن به مقصد تنها چند مورد آن را که بيش از همه نزديکتر به مقصد بنظر مىرسد، برگزيند و سهلالوصولترين راهها و محتملترين جهتها را براى رسيدن به هدف تحقيق انتخاب کند.