۱. روش مصاحبه براى مطالعات عميق، ژرفانگر و موردى روش مناسبى است؛ زيرا تعداد افراد مورد مطالعه محدودند؛ بنابراين، وسعت جامعه کم، ولى عمق مطالعه بسيار زياد است و محقق بخوبى مى‌تواند اعماق و زواياى موضوع مورد مطالعه را بکاود. مطالعه در مورد کودکان و افراد ناسازگار، يا يک ناهنجارى اقتصادى و اجتماعى و محيطي، يا بيماران روانى را مى‌توان با روش مصاحبه بخوبى به انجام رساند.
۲. روش مصاحبه براى مطالعهٔ افراد جامعه‌‌‌اى که سواد لازم را ندارند، بسيار مفيد است؛ زيرا نمى‌توانند پرسشنامه را مطالعه و تکميل کنند.
۳. مصاحبه باعث مى‌شود که مصاحبه‌شونده يا پاسخگو بخوبى نسبت به اهداف و اغراض و مقاصد پرسش‌ها و نيز تحقيق آگاه شود. بنابراين، امکان درک، کشف و دريافت پاسخ‌هاى مناسب که به محقق براى دستيابى به حقيقت و واقعيت و کشف مجهول کمک نمايد، فراهم مى‌شود.
۴. محيط مناسب و فضاى صميمانه‌اى بين مصاحبه‌گر و مصاحبه‌شونده فراهم مى‌شود که باعث مى‌گردد پاسخگو يا مصاحبه‌شونده همکارى لازم را با محقق داشته باشد و او را در رسيدن به اهداف تحقيق کمک کند.
۵. اگر مصاحبه، بخصوص نوع آزاد آن با هدايت هوشيارانه مصاحبه‌گر همراه باشد باعث مى‌شود که پاسخگو يا مصاحبه‌شونده انديشه‌اش را با آزادى و علاقه زيادترى بيان کند.