موضوعات و عناوين روش بحث گروهى و ارتباط آنها با هدف بايد در قالب کلمات و جملات صريح و روشن بيان شود. راه‌هاى انتخاب و تنظيم عناوين متفاوتند، ولى بحث گروهى داراى ابعاد و ويژگى‌هاى خاصى است که عناوين آن، خود مى‌تواند عاملى براى متفاوت بودن راه‌هاى يادگيرى باشد. موضوعات معمولاً دو دسته‌اند. دسته اول موضوعاتى است که مورد توافق متخصصان و افراد آگاه است. اين نوع موضوعات را موضوعات غيرمباحثه‌اى مى‌گويند. در چنين موضوعاتي، هدف صرفاً کسب معلومات است. وظيفه معلم در چنين موضوعاتى انتقال اطلاعات و رساندن شاگردان به سطحى از آگاهى و شناخت است؛ بنابراين، چنين موضوعاتى نبايد در روش بحث گروهى منظور شوند. دسته دوم موضوعاتى هستند که قبلاً درباره آنها نتيجه ثابتى حاصل نشده است يا اينکه توافق سطح بالايى در مورد آنها وجود ندارد. اين دسته از موضوعات را موضوعات مباحثه‌اى مى‌گويند. اين موضوعات از نظر ماهيت به گونه‌اى هستند که با روش بحث گروهى بهتر ياد گرفته مى‌شوند. در چنين موضوعاتي، به هيچ‌وجه نبايد انتظار نتيجه ثابت داشت. اگر بخواهيم در مورد چنين موضوعاتى به نتيجه واحد برسيم، احتمالاً احتياج به زمانى طولانى خواهيم داشت. در واقع، موضوع بحث گروهى بايد به گونه‌اى باشد که بتوان در مورد آن، نظرهايى مختلف با روش‌هايى مختلف نظير مطالعه، سخنراني، فيلم يا کار انفرادي، ارائه داد. اين دسته از موضوعات بايد بتوانند:
الف- در شاگردان، انگيزه فعاليت ايجاد کنند؛
ب- ميزان بردبارى و تحمل آنان را در پذيرش منطق و آگاهى ديگران افزايش دهند؛
ج- آنان را نسبت به دانش و استدلالات منطقى خود آگاه کنند؛
د- به آنان در جلوگيرى از دادن پاسخ‌هاى نامطلوب و حرکت در جهت پاسخ‌گويى صحيح کمک کنند؛
هـ- منجر به حل مسأله شوند.
متأسفانه، اغلب معلمان از درگير شدن با چنين موضوعاتى پرهيز مى‌کنند. تحقيقات نشان مى‌دهد که ۵۲ درصد معلمان کمتر از ۱۰ درصد وقت کلاس خود را صرف بحث گروهى مى‌کنند. (.p. 484 ؛Gage، N.L. and David Berliner - 1979)