در فرآيند آموزش و پرورش، روش‌ها و فنون تدريس و تربيت جايگاه مهمى دارد. روش عبارت است از راه انجام دادن هر کاري و روش تدريس عبارت است از راه منظم، با قاعده و منطقى براى ارائه درس و روش آموزش مجموعه تدابير منظمى است که معلم براى رسيدن به هدف‌هاى تربيتى با توجه به شرايط و امکانات اتخاذ مى‌کند؛ بنابراين تدريس تعامل يا رفتار متقابل معلم و شاگرد است که براساس طراحى منظم و هدفمند معلم، براى ايجاد تغيير در رفتار شاگرد انجام مى‌گيرد.
معلم موفق کسى است که در استفاده از روش‌ها و فنون تدريس به تناسب شرايط مهارت دارد؛ زيرا شيوه تدريس محور تعليم و تربيت است و معلم بدين وسيله مى‌تواند هم سطح معلومات شاگردان را بالا ببرد و هم رسالت تربيتى خود را ايفاء کند.
براى اين هدف صاحبنظران تعليم و تربيت روش‌هاى مختلفى را طرح کرده‌اند، مانند روش‌هاى سخنراني؛ سقراطي؛ توضيحي؛ پرسش و پاسخ؛ مباحثه؛ حل مسئله؛ نمايشي؛ حفظ و تکرار؛ ايفاء نقش (نمايشنامه)؛ گردش علمي؛ آزمايشى (آزمايشگاهي)؛ واحد تجربي؛ واحد پروژه و تمرين.