چرا دوش اضطراری یا ایستگاه شستشوی چشم ضروری است؟

10 تا 15 ثانیه اول پس از قرار گرفتن در معرض یک ماده خطرناک، به ویژه یک ماده خورنده، امداد رسانی بسیار حیاتی است. تاخیر در امداد رسانی حتی برای چند ثانیه، ممکن است باعث آسیب جدی به فرد شود. دوش‌ و چشم شوی اضطراری، آلودگی‌زدایی را در محل به سرعت انجام می‌دهند. آنها به کارگران این امکان را می دهند که مواد خطرناکی را که می توانند باعث آسیب به پوست و یا چشم ها شوند، از بدن پاک نمایند.
قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی به شکل تصادفی، حتی با کنترل‌های مهندسی خوب و اقدامات احتیاطی ایمنی همچنان ممکن است رخ دهد. در نتیجه  استفاده از عینک، محافظ صورت و تجهیزات حفاظت فردی  ضروری است. دوش های اضطراری و ایستگاه های شستشوی چشم یک پشتیبان ضروری برای به حداقل رساندن اثرات قرار گرفتن در معرض تصادفات با مواد شیمیایی هستند. دوش اضطراری همچنین می تواند به طور موثر در خاموش کردن آتش لباس یا برای شستشوی آلاینده ها از روی لباس استفاده شود.

• چه چیزی به عنوان "مایع شستشو" در نظر گرفته می شود؟

استاندارد ANSI    "سیال شستشو" را به عنوان آب آشامیدنی، آب نگهداری شده، محلول نمک بافر نگهداری شده یا سایر محلول‌های قابل قبول پزشکی تعریف می‌کند. قوانین محلی ممکن است در برخی موارد اعمال شود. این سند از عبارت "آب" برای هر یک از این مایعات شستشوی قابل قبول استفاده می کند، مگر اینکه طور دیگری مشخص شده باشد.

• ناحیه تماس را چه مدت باید شست؟

ANSI Z358.1-2014  مشخص می کند که تجهیزات نصب شده طبق استاندارد باید مایع شستشو را برای حداقل 15 دقیقه فراهم کند. با این حال، منابع دیگر توصیه می کنند که اگر ماهیت آلاینده مشخص نباشد، حداقل یک دوره شستشوی 20 دقیقه ای انجام شود. اگر هویت و خواص ماده شیمیایی مشخص باشد، زمان شستشو را می توان تغییر داد. مثلا:
•    5 دقیقه برای مواد غیر محرک یا خفیف
•    15-20 دقیقه برای مواد محرک متوسط تا شدید و مواد شیمیایی که در صورت جذب از طریق پوست باعث ایجاد سمیت حاد می شوند.
•    30 دقیقه برای اکثر مواد خورنده
•    60 دقیقه برای قلیاهای قوی (مانند سدیم، پتاسیم یا هیدروکسید کلسیم).
در همه موارد، اگر سوزش ادامه داشت، مجددا شستشو را تکرار کنید. مهم است که در اسرع وقت پس از ارائه کمک های اولیه به پزشک مراجعه کنید. باید با یک پزشک آشنا با روش های درمان آلودگی های شیمیایی چشم و بدن مشورت شود.

• چه نوع تجهیزاتی را باید نصب کنیم؟

دوش های اضطراری برای شستشوی سر و بدن کاربر طراحی شده اند. آنها نباید برای شستشوی چشم کاربر استفاده شوند زیرا سرعت یا فشار زیاد جریان آب می تواند در برخی موارد به چشم آسیب برساند. ایستگاه های شستشوی چشم فقط برای شستشوی ناحیه چشم و صورت طراحی شده اند. واحدهای ترکیبی دوش و چشم شوی که دارای هر دو ویژگی هستند.
نیاز به دوش اضطراری یا ایستگاه های شستشوی چشم بر اساس خواص مواد شیمیایی است که کارگران استفاده می کنند و وظایفی که در محل کار انجام می دهند. تجزیه و تحلیل خطرات شغلی می تواند ارزیابی خطرات بالقوه شغل و مناطق کاری را ارائه دهد. انتخاب محافظ دوش اضطراری، شستشوی چشم یا هر دو باید با خطر مطابقت داشته باشد.
در برخی مشاغل یا مناطق کاری، تأثیر یک خطر ممکن است به صورت و چشمان کارگر محدود شود. بنابراین، یک ایستگاه شستشوی چشم ممکن است وسیله مناسبی برای محافظت از کارگران باشد. در شرایط دیگر، کارگر ممکن است در معرض خطر تماس قسمتی یا تمام بدن با یک ماده شیمیایی باشد. در این مناطق، دوش اضطراری ممکن است مناسب تر باشد. یک واحد ترکیبی توانایی شستشوی هر قسمت از بدن یا تمام بدن را دارد. این محافظ ترین وسیله است و باید تا جایی که ممکن است استفاده شود. این واحد همچنین در مناطق کاری که اطلاعات دقیق در مورد خطرات وجود ندارد یا شامل بسیاری از مواد شیمیایی با خواص مختلف است، مناسب است.

ویژگی های دوش و چشم شوی اضطراری

دوش های اضطراری: دوش اضطراری باید الگویی از آب با قطر حداقل 50.8 سانتی متر (20 اینچ) در 152.4 سانتی متر (60 اینچ) داشته باشد. این قطر تضمین می کند که آب با کل بدن نه فقط بالای سر فرد در تماس باشد.  ANSI همچنین توصیه می کند که سر دوش بین 208.3 تا 243.8 سانتی متر (82 تا 96 اینچ) از کف باشد. حداقل حجم اسپری باید 75.7 لیتر در دقیقه (20 گالن در دقیقه) برای حداقل زمان 15 دقیقه باشد.
دوش نیز باید طوری طراحی شود که در کمتر از 1 ثانیه فعال شود و بدون دست اپراتور روی شیر (یا اهرم، دستگیره و غیره) فعال بماند. این شیر نباید بیش از 173.3 سانتی متر (69 اینچ) ارتفاع داشته باشد. اگر از محفظه ها استفاده می شود، اطمینان حاصل کنید که یک ناحیه بدون مانع به قطر 86.4 سانتی متر (34 اینچ) وجود دارد.
ایستگاه های شستشوی چشم و صورت: ایستگاه های شستشوی چشم باید به گونه ای طراحی شوند که مایع را به طور همزمان با حجم حداقل 1.5 لیتر در دقیقه (0.4 گالن در دقیقه) به مدت 15 دقیقه به هر دو چشم برسانند. ایستگاه های شستشوی ترکیبی چشم و صورت به 11.4 لیتر در دقیقه (3.0 گالن در دقیقه) نیاز دارند. با این حال، در هر صورت، حجم آب نباید با سرعتی باشد که به چشم آسیب برساند. فاصله دستگاه باید بین 83.8 تا 134.6 سانتی متر (33 تا 53 اینچ) از کف و حداقل 15.3 سانتی متر (6 اینچ) از دیوار یا نزدیکترین مانع باشد.

توصیه های دیگر شامل این است که ایستگاه دوش اضطراری یا شستشوی چشم باید:
•    تا حد امکان نزدیک به خطر واقع شود،
•    با پارتیشن از محل کار خطرناک جدا نشود
•    قرار گرفتن در مسیری بدون مانع بین ایستگاه کاری و خطر
•    در جایی قرار داشته باشند که کارگران بتوانند به راحتی آنها را ببینند 
•    قرار گرفتن در همان طبقه با خطر
•    تا جایی که امکان دارد در نزدیکی خروجی اضطراری قرار گیرد تا هر پرسنل پاسخگوی اضطراری بتواند به راحتی به فرد دسترسی پیدا کند.
•    در منطقه ای واقع شود که آلودگی بیشتر رخ ندهد،
•    یک سیستم زهکشی برای آب اضافی تهیه کنید (به یاد داشته باشید که آب ممکن است یک زباله خطرناک در نظر گرفته شود و ممکن است مقررات خاصی اعمال شود)
•    با هیچ تجهیزات الکتریکی که ممکن است در هنگام خیس شدن خطری ایجاد کند، تماس نگیرید.
•    هنگام نصب تجهیزات اضطراری در فضای باز از یخ زدگی محافظت شود.

دمای آب چقدر باید باشد؟

استاندارد ANSI 2014 توصیه می کند که آب باید "ولرم" باشد و این دما را بین 16-38 درجه سانتیگراد (60-100 درجه فارنهایت) تعریف می کند. دمای بالاتر از 38 درجه سانتی گراد (100 درجه فارنهایت) برای چشم مضر است و می تواند تعامل شیمیایی با پوست و چشم را افزایش دهد. شستشوی طولانی مدت با آب سرد (کمتر از 16 درجه سانتیگراد (60 درجه فارنهایت)) می تواند باعث هیپوترمی شود و ممکن است منجر به عدم شستشو یا دوش گرفتن برای تمام مدت زمان توصیه شده شود . به یاد داشته باشید که هر پاشش شیمیایی باید حداقل 15 دقیقه آبکشی شود اما زمان آبکشی می تواند تا 60 دقیقه نیز طول بکشد. دمای آب باید در حدی باشد که برای مدت زمان مورد نیاز قابل تحمل باشد. آبی که خیلی سرد یا خیلی گرم است، کارگران را از شستشو یا دوش گرفتن باز می دارد. دستگاه های ضد جوش (شیر کنترل دما یا شیر حرارت دهی ترموستاتیک)، دبی سنج های ثابت و سایر دستگاه هایی که به حفظ دما و سرعت جریان ثابت کمک می کنند، نصب کنید. برای مکان های سرد یا خارج از منزل، دوش های اضطراری با لوله کشی گرم در دسترس هستند. در آب و هوای گرم، دوش های اضطراری در فضای باز نیز باید دارای یک دریچه تعدیل شونده باشند تا کارگران در معرض آب خیلی گرم قرار نگیرند.

مناطقی که ممکن است به دوش و چشم شوی نیاز دارند عبارتند از:

همه مواد خطرناک باید به درستی شناسایی شوند. بررسی برگه‌های داده ایمنی (SDS) و برچسب‌ها می‌تواند به ارزیابی خطر کمک کند. برای انتخاب تجهیزات مناسب برای شستشوی چشم و دوش، باید در مورد مواد شیمیایی که استفاده می کنید و خطرات احتمالی آنها را بدانید! مناطق کاری و عملیاتی که ممکن است به این دستگاه ها نیاز داشته باشد عبارتند از:
•    مناطق شارژ باتری
•    آزمایشگاه ها
•    عملیات سمپاشی
•    مناطق پر گرد و غبار
•    عملیات غوطه وری
•    مناطق پخش مواد خطرناک
مطالعات نشان داده اند که علیرغم توصیه به حداقل زمان شستشوی 15 دقیقه ای، کاربران معمولاً قسمت های در معرض بدن را پنج دقیقه یا کمتر شستشو می دهند. دلایل این کار همیشه مربوط به ناراحتی شدید کاربران در استفاده از آب سرد بود. در آب و هوای سرد، دمای آب در سیستم های لوله کشی داخلی باید در محدوده 2-7 درجه سانتی گراد (35-45 درجه فارنهایت) باشد. حتما از تجهیزات به خوبی نگهداری کنید.

ایستگاه های شستشوی چشم قابل حمل

ایستگاه های چشم شوی قابل حمل و مستقل دارای مقدار محدودی مایع برای شستشو هستند. در نتیجه، تعمیر و نگهداری برای اطمینان از اینکه واحدها همیشه به طور کامل شارژ می شوند بسیار مهم است. این ایستگاه های شستشوی چشم همچنین نیاز به نگهداری مداوم محلول شستشو دارند. عواملی که برای کنترل رشد باکتری ها استفاده می شوند برای دوره های زمانی محدودی موثر هستند. همچنین آمیب های کوچکی که قادر به ایجاد عفونت های جدی چشمی هستند در ایستگاه های شستشوی چشمی قابل حمل و ثابت یافت شده است. در نتیجه، نظارت بر ماندگاری محلول و تعویض محلول پس از انقضای آن بسیار مهم است.
واحدهای چشم شوی شخصی مکمل ایستگاه های لوله کشی و مستقل هستند، اما به هیچ وجه نمی توانند جایگزین آنها شوند. آنها قابل حمل هستند و امکان شستشوی فوری آلاینده ها یا ذرات کوچک را فراهم می کنند. با این حال، استفاده از بطری های شستشوی چشم برای کاربر بسیار دشوار است، به خصوص زمانی که تنهاست و هر دو چشم در معرض آسیب قرار گرفته اند. همچنین، یک بطری نمی تواند هر دو چشم را به طور همزمان شستشو دهد. از آنجایی که ذخیره مایع فقط برای مدت کوتاهی دوام می آورد، بطری ممکن است نتواند چشم ها را به اندازه کافی بشوید. هدف اصلی چنین واحدی تامین فلاشینگ فوری است. پس از انجام این کار، کاربر باید به یک چشم‌شوی مستقل یا لوله‌کشی و شست‌وشو برای دوره آبشویی مورد نیاز اقدام کند.

بازرسی و نگهداری از دوش و چشم شوی ایمنی

یک نفر در محل کار باید مسئول بازرسی و بهره برداری (فعال سازی) دوش اضطراری، ایستگاه شستشوی چشم، واحدهای ترکیبی و شیلنگ های آبکشی در هفته تعیین شود. فعال سازی هفتگی کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که مایع شستشو در دسترس است و همچنین خط عرضه را از رسوبات پاک می کند و آلودگی میکروبی ناشی از آب ساکن را به حداقل می رساند. این شخص باید یک کارشناس باشد. استاندارد ANSI همچنین بازرسی کامل را به صورت سالانه نیز توصیه می کند. بازرسی های نگهداری پیشگیرانه باید مشکلاتی مانند نشتی شیر، گرفتگی دهانه ها و خطوط و کفایت حجم سیال را بررسی کنند. سوابق کاری این بازرسی ها باید حفظ شود. برای جلوگیری از ناکارآمدی سیستم، قطعات جایگزین باید در دسترس باشند. در صورت خرابی سیستم به هر دلیلی باید به کارگران منطقه به درستی هشدار داده شود و از آنها محافظت شود. تجهیزات چشم شوی شخصی باید طبق دستورالعمل سازنده و حداقل سالیانه برای عملکرد کلی بازرسی و نگهداری شوند.

• کارگران چه نوع آموزشی باید ببینند؟

همه کارگران قبل از وقوع هر گونه شرایط اضطراری نیاز به آموزش در مورد استفاده و مکان مناسب از دوش های اضطراری یا ایستگاه های شستشوی چشم دارند. هرگز نباید تصور کرد که کارگران از قبل نسبت به رویه های مناسب آگاه هستند. دستورالعمل های کتبی باید در دسترس همه کارگران قرار گیرد و در کنار ایستگاه حمام اضطراری و شستشوی چشم نصب شود. بخشی از فرآیند آموزشی باید شامل یک تمرین عملی در مورد چگونگی پیدا کردن تجهیزات باشد. استفاده از لنزهای تماسی می تواند خطرناک باشد زیرا مواد شیمیایی می توانند زیر لنزهای تماسی گیر کنند. هرگونه تأخیر ناشی از برداشتن لنزهای تماسی به منظور شستشوی چشم می تواند منجر به آسیب شود. آموزش باید شامل آموزش برداشتن لنز تماسی باشد.