منطق پُر از بَعد هاست، پُر از درنگ‌ها و توقف‌ها

آدمیزاد بالذات منطقی نیست. منطق با غریزه‌ی انسان آبش تو يه جوب نميره. ما یه روزی به این نتیجه می‌رسیم و تصمیم می‌گیریم که منطقی رفتار‌ کنیم. بعد يه ‌وقت‌هایی سَرِ تصمیممون می‌مونيم‌ و یه وقت‌هایی هم صلاح نمی‌بینیم این بازی تمیز رو ادامه بدیم. به نظرم آدم‌های منطقی بهتر پیش میرن و شب‌ها راحت‌تر می‌خوابن. اطرافیانِ آدم‌های منطقی هم خوشایندتر رفت‌و‌آمد می‌كنن. منطق داشتن يه لحظه در زندگيه. یک‌ جرقه؛ جرقه‌ای که می‌خوره و بعد آدم تصمیم می‌گيره از اين ‌به‌ بعدش به قضایا منطقی نگاه كنه. منطقْ عصای دست زندگی‌هامونه‌ . آدم بی‌منطق برداشت‌ها و واکنش‌های مچاله‌شده‌ای داره که بیشتر از دیگران، خودش را می‌آزاره. منطقی رفتار‌کردن، رهایی‌ بخش دردهای پیش‌روی زندگیامونه. ما با منطق آزار می‌بینیم اما آزار رو می‌پذیریم. منطق، درک ناملایمتی‌های روزگار رو برامون فراهم می‌كنه. با منطق، آزار هم بدیم پی به اذیت‌مون می‌بریم و بعد تلاش می‌کنیم کمی سیاهی‌ها رو سفید كنيم. سفید که شد، اونوقت به سلامتیِ منطق لیوان‌هامون رو بالا می‌بریم و منطق خوشش میاد. منطق همین‌طوريه. وقتی خوشش بیاید، قد ميكشه، چاق ميشه و بعد تصمیم می‌گیره نقش بیشتری داشته‌ باشه
با منطق، بهتر پِلک می‌زنیم. منطق پُر از بَعد هاست، پُر از درنگ‌ها و توقف‌ها

#روزنوشت
#شاهين_استقبالى