واکنش بازنشستگان به وام اضطراری ۱۰ میلیون تومانی

وام ضروری معنایی جز دریافت مبلغی نسبتاً مناسب در شرایط اضطرار ندارد؛ اما مبلغ وام بازنشستگان کارگری که براساس سهمیه و بعد از مراحل ثبت نام طولانی پرداخت می‌شود، اصلاً کافی و رضایت بخش نیست.

در روزهای پایانی اسفند، مدیرعامل سازمان تامین اجتماعی از افزایش مبلغ وام بازنشستگان کارگری در سال جدید خبر دارد؛ به گفته او، بازنشستگان کارگری در سال جدید از وام ده میلیون تومانی بهره‌مند خواهند شد.

در سال ۱۴۰۰، مبلغ وام بازنشستگان کارگری فقط هفت میلیون تومان بود؛ اما حالا افزایش سه میلیون تومانی مبلغ وام، نمی‌تواند رضایت بازنشستگان را جلب کند. محمدعلی براتی (یک بازنشسته حداقل بگیر) در این رابطه می‌گوید: با ده میلیون تومان وام اضطراری، هیچ مشکلی از زندگی یک بازنشسته حل نمی‌شود چراکه این مبلغ به شدت ناکافی است.

او ادامه می‌دهد: فرض کنید یک بازنشسته بخواهد دخترش را به خانه بخت بفرستد یا یک اتوموبیل سواری برای خود خریداری کند، این مبلغ آن چنان ناکافی است که حتی کمک هم حساب نمی‌شود؛ خرید اتوموبیل پیشکش، حتی اگر بازنشسته بخواهد یک وسیله ساده برای خانه بخرد یا مبلغی را روی پول پیش خانه بگذارد تا سرپناه تهیه کند، بازهم ده میلیون تومان به شدت ناکافی است؛ بخش عمده‌ای از بازنشستگان کارگری، مستاجر و فاقد خانه ملکی هستند؛ در این شرایط وقتی تقاضای وام می‌کنند که مشکلی در زندگی‌شان پیش آمده باشد اما مبالغی که به عنوان وام پرداخت می‌شود، حلال هیچ مشکلی نیست!

به گفته‌ی این بازنشسته، خدمات رفاهی و امکاناتی که سازمان تامین اجتماعی در اختیار مستمری بگیران خود می‌گذارد، اصلاً کافی نیست؛ بدون مشارکت جامعه هدف، برای این امکانات و برای مبلغ وام در سال جدید تصمیم می‌گیرند و فکر نمی‌کنند که ده میلیون تومان وام، بعد از مدت‌ها معطلی و در نوبت ایستادن، به چه کار یک بازنشسته می‌آید؟!