مئلاهٔ
مئلاهٔ. [ م ِءْ ] (ع اِ) (از «ال و») خرقه ای که زنان در وقت نوحه بر میان بندند. ج ، مآلی . (منتهی الارب )(از ناظم الاطباء). خرقه ای که زنان به هنگام نوحه بردست گیرند و بدان اشارت کنند. (از اقرب الموارد).
م
م
مئلب
مئلب .[ م ِءْ ل َ ] (ع ص ) شتاب رو. (منتهی الارب ). سریع و جلد و شتاب رو. (ناظم الاطباء). سریع. (اقرب الموارد).
مآلهٔ
مآلهٔ. [ م َ ل َ ] (ع مص ) فربه و سطبر گردیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
مئلهٔ
مئلهٔ. [ م َ ءِ ل َ ] (ع ص ) زن ستبر فربه . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
مئلق
مئلق . [م ِءْ ل َ ] (ع ص ) احمق . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (ذیل اقرب الموارد). || مردی که گاهی دیوانه و گاهی بهوش باشد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
مآلک
مآلک . [ م َ ل ِ ] (ع اِ) ج ِ مَاءْلُک و مَاءْلُکَهٔ. (اقرب الموارد). رجوع به مألک و مألکهٔ شود.
مآلی
مآلی . [ م َ ] (ع اِ) ج ِ مِئلاهٔ. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (اقرب الموارد). رجوع به مئلاهٔ شود.
مآلی
مآلی . [ م َ ] (ص نسبی ) منسوب به مآل . (ناظم الاطباء).مربوط به سرانجام و عاقبت امر. موکول به آینده . (کلیات شمس چ فروزانفر، فرهنگ نوادر لغات ) :
حالی بر او هر که درآید به سوءالی
آسوده دلی یابد حالی ومآلی .
مآلیه
مآلیه . [ م َ لی ی َ / ی ِ ] (از ع ، ص نسبی ) منسوب به مآل . (ناظم الاطباء).
- امور مآلیه ؛ چیزهای متعلق به آینده از معاش . (ناظم الاطباء).
|| (مص جعلی ) دارای مآل بودن . (ناظم الاطباء).
مئم
مئم . [ م ِ ءَم م ] (ع ص ، اِ) دلیل و هادی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). دلیل هادی . (از ذیل اقرب الموارد). || شتری که پیشرو شتران قافله باشد. مؤنث آن مِئَمَّهٔ.(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). شتر نری که پیشرو شتران نر باشد. مؤنث آن مئمهٔ. (از ذیل اقرب الموارد).
مئمهٔ
مئمهٔ. [ م ِ ءَم ْ م َ ] (ع ص ، اِ) مؤنث مِئَم ّ. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). و رجوع به مئم شود.
مآمر
مآمر. [ م َ م ِ ] (ع اِ) ج ِ مُؤتَمِر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به مؤتمر و مآمیر شود.
مآمیر
مآمیر. [ م َ ] (ع اِ) ج ِ مُؤتَمِر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به مؤتمر و مآمر شود.
مئناث
مئناث . [ م ِءْ ](ع ص ) زنی که او را عادت ماده زادن باشد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و همچنین است رجل مئناث زیرا مذکر و مؤنث در وزن مفعال یکسانند. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || زمین نرم بسیار رویاننده ٔ نبات . || شمشیر کند. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || مخنث . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
مئناثهٔ
مئناثهٔ. [ م ِءْ ث َ ] (ع ص ) شمشیر کند. (منتهی الارب ). سیف مئناثهٔ؛ شمشیر کند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
مئناف
مئناف . [ م ِءْ ] (ع ص ) رونده در اول شب . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || شبانی که مرغزار ستور نارسیده ندارد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || کسی که آغاز کند چراگاهها و منازل را و چارپایان خود را از گیاهان ستور ندیده بچراند. (از ذیل اقرب الموارد).
مئنه
مئنه . [ م َ ءِن ْ ن َ ] (ع اِ) نشانی . (منتهی الارب ). علامت و نشان . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
مآوب
مآوب . [ م َ وِ ] (ع اِ) ج ِ مَآب . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). و منه بینهما ثلاث مآوب ؛ یعنی میان آن هر دو مسافت سه منزل است . (منتهی الارب ).
مآود
مآود. [ م َ وِ ] (ع اِ) بلاها. (منتهی الارب ) (آنندراج ).بلاها و بدبختیها. (ناظم الاطباء). رماه اﷲ بالمآود؛ خدای او را در بلاها افکند. (از ذیل اقرب الموارد).
مئوف
مئوف . [ م َ ئو ] (ع ص ) رجوع به مؤوف و مأوف شود.
مئون
مئون . [ م ِ / م ُ ] (۱) (ع عدد، ص ، اِ) ج ِ مائهٔ. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). ج ِ ماءهٔ. (منتهی الارب ). رجوع به مائهٔ شود. || (اِ) سوره هایی از قرآن که هریک صد آیت یا کمی کمتر یا کمی بیشتر از صد آیت دارند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). سوره هایی هستنداز قرآن که پس از سوره های سبعالطوال آیند، و از آن رو بدین نام خوانده شده اند که هر سوره از آنها بیش از صد آیه یا نزدیک بدان دارد. (فرهنگ فارسی معین )....
مئوی
مئوی .[ م ِ ءَ وی ی ] (ع ص نسبی ) منسوب به مائهٔ یعنی صدی . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
مآید
مآید. [ م َ ی ِ ] (ع اِ) ج ِ مُؤیِد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). رجوع به مؤید شود.
مئید
مئید. [ م َ ] (ع ص ) نازک و نازپرورده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). نرم و لطیف . (از اقرب الموارد).
مئیر
مئیر. [ م َ ] (ع ص ) گاییده . (منتهی الارب ذیل ا ی ر). امراءهٔ مئیر؛ زن گاییده شده . (ناظم الاطباء). || امر مئیر؛ کار دشوار. (از منتهی الارب ذیل م ء ر). (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).