فیلم دستیار «The Assistant»

جین (با بازی جولیا گارنر)، در یک کمپانی بزرگ فیلم‌سازی به‌عنوان کارمند معمولی مشغول به کار است. او وظایف پیش‌پاافتاده و کم‌اهمیتی دارد؛ هزینه‌ها را ثبت می‌کند، از برگه‌ها کپی می‌گیرد و گاهی هم هدف توفان خشم دیگران واقع می‌شود. با این‌همه، او از شغل خود راضی است و به این مسائل اهمیتی نمی‌دهد. البته چیزهای ناخوشایند دیگری هم وجود دارند که او در ازای دریافت حق‌السکوتی متناسب آنها را هم تحمل می‌کند؛ او هرروز شاهد رفت‌وآمد زن‌هایی به دفتر آقای مدیر است و گاهی متوجه می‌شود که آنها باید برای جلسه‌ای به اتاق آقای مدیر در هتل بروند! البته همه می‌دانند که این داستان کاملا تخیلی است و هرگونه شباهت آن با مدیران واقعی در دنیای صنعت فیلم، به‌طور جدی تکذیب می‌شود! «The Assistant» در ادامه جنبش me too مانند ضربه‌ای تکان‌دهنده از جانب کیتی گرین عمل کرده و می‌توان گفت که یکی از پربیننده‌ترین و بهترین فیلم های ۲۰۲۰ است.

اولین نکته‌ای که درباره فیلم سینمایی «دستیار» با عنوان اصلی «The Assistant» به چشم می‌خورد این است که ما هیچگاه تصویر کاملی از رئیس نمی‌بینیم؛ اکثر اوقات، او در هاله‌ای تاریک از جلوی دوربین عبور می‌کند تا به جایی برود (او همیشه در حال رفتن به جایی است.). صرف‌نظر از این موضوع، صدای او هم از پشت در، پشت دیوارهای نازک اداره یا پشت تلفن شنیده می‌شود: شما لحن او را متوجه می‌شوید اما کلمات، همیشه درهم و گیج‌کننده هستند. شما هرگز صورت او را نخواهید دید، اما بااین‌حال حضورش در تک‌تک صحنه‌ها همانند یک ابر بزرگ و سیاه حس می‌شود. در نقد و بررسی فیلم «دستیار» با فیلیمو شات همراه باشید.

حضور شبح‌گونه رئیس، فضایی تهدیدکننده و پرتنش خلق کرده است. اگرچه اغلب اوقات از لحاظ فیزیکی حضور ندارد، اما این فضا همیشه پابرجاست. اگر بگوییم او درواقع نماد این فضاست بیراه نگفته‌ایم. نام رییس، در هیچ‌یک از صحنه‌های فیلم فاش نمی‌شود؛ این موضوع حتی وقتی دیالوگ‌ها در مورد او هستند نیز صادق است. از او تنها به‌عنوان «او» نام برده می‌شود. اگرچه این موضوع، چه توسط کاراکترهای فیلم سینمایی «دستیار» و چه توسط کیتی گرین، کارگردان و نویسنده بااستعداد فیلم، هرگز به‌صراحت برجسته نمی‌شود، اما ارجاعات دائمی به «او» (نیازی به ذکر نام نیست) تفسیری هدفمند و قابل‌توجه دارد. رئیس همیشه با عنوان «او» مورداشاره قرار می‌گیرد اما هیچ‌کس هیچگاه نمی‌پرسد که در مورد چه کسی صحبت می‌شود؟ …. این یعنی قدرت. «دستیار»، فیلمی بسیار خوب در مورد پویایی قدرت در روابط اجتماعی است.

در فیلم «دستیار»، جولیا گارنر نقش زنی به نام جین را بازی می‌کند؛ یک دستیار در شرکت تهیه‌کننده فیلم (که به‌وضوح شبیه به شرکت میرامکس ساخته شده است) که در منهتن واقع شده. تنها ۵ هفته از استخدام جین می‌گذرد و او طی این مدت به محیط اداری تقریبا وحشتناک شرکت عادت کرده است (یا می‌توان گفت این نظام به او القاء شده است.). او همانند یک ماهی تازه داخل این آکواریوم بزرگ افتاده و حالا باید امور محوله را موبه‌مو انجام دهد. جین وظیفه دارد به سفرها رسیدگی کند، از میهمانان استقبال کند، آنها را به اتاق همایش راهنمایی کند و پس از رفتنشان خرده‌های شیرینی را از روی زمین جارو کند.

منبع: فیلیمو