سوانح عمده آنهائى هستند که بيش از يک يا دو مجروح بر جاى مى‌گذارند. اين سوانح ممکن است طبيعى باشند مثل زمين‌لرزه؛ يا احتمالاً بر اثر خطاى انسان به‌وجود مى‌آيند مانند تصادف وسائط نقليه، تعداد مجروحين بسته به نوع حادثه؛ و درجه نياز آنها به درمان بسته به نوع جراحت، فرق مى‌کند. مصدوم‌ها ممکن است در جائى گير افتاده باشند، يا ممکن است مسافتى دورتر از محل حادثه پرت شده باشند؛ يا ممکن است آنها را در محل وقوع حادثه در حالى که مات و مبهوت هستند پيدا کرد. در آتش‌سوزى‌هاى بزرگ، آسيب ممکن است ناشى از پرتاب شدن افراد از ساختمان بلند، يا گير افتادن در يک اطاق پر از دود و آتش باشد.
در هر سانحه‌اى نحوهٔ برخورد شما با موقعيت خيلى مهم است. اين امر به‌ويژه در سوانح عمده که يک امدادگر نمى‌تواند به تنهائى در آن واحد همه مصدوم‌ها را درمان کند مصداق دارد.
کار اساسى اين است که ابتدا يک شناسائى مقدماتى از صحنه حادثه به‌عمل آوريد. شما بايد اين نکته‌ها را دريابيد: دقيقاً چه اتفاقى افتاده، آيا هنوز هم خطر وجود دارد؛ چه تعداد مصدوم وجود دارد و حال آنها چگونه است. تمامى اين اطلاعات بايستى بلافاصله در اختيار سرويس اورژانس قرار گيرد. در صورتى‌که خطر بعدى وجود ندارد شما بايستى به درمان مصدوم‌ها برحسب اولويت‌هاى تنفس، خونريزى و بيهوشى بپردازيد.
به‌خاطر داشته باشيد قاعدهٔ عمومى براى برخورد با مصدومى که در خطر مى‌باشد اين است: خطر را از مصدوم دور کنيد و تنها در صورتى‌که اين کار امکان‌پذير نباشد، مصدوم را از خطر دور کنيد.
