ضعف عبارت است از يک بيهوشى خيلى کوتاه که معمولاً بيش از چند دقيقه طول نمى‌کشد و علت آن کاهش موقت جريان خون به مغز است. در اين مورد بهبودى معمولاً سريع و کامل است.
اين حالت ممکن است يک واکنش عصبى نسبت به درد يا وحشت باشد؛ يا ممکن است در نتيجهٔ يک دگرگونى عاطفي، خستگى زياد يا گرسنگى بروز نمايد. پديد آمدن ضعف بر اثر عدم فعاليت بدنى براى يک مدت طولاني، امرى عادى است در اين حالت عدم فعاليت ماهيچه‌ها باعث مى‌شود که مقدار زيادى خون در قسمت‌هاى پائين بدن و پاها جمع شده و بنابراين ميزان خون در گردش کاهش مى‌يابد.
- عوارض و نشانه‌ها:
همان هستند که در مراحل اوليه شوک گفته شد، اما:
۱. ضربان آرام و ضعيف مى‌شود (اين يک نشانه مهم است).
۲. مصدوم ممکن است خيلى رنگ‌پريده به‌نظر آيد.
- هدف:
قرار دادن مصدوم در وضعيتى که با کمک جاذبه زمين بتوان جريان خون را به مغز افزايش داد.
- درمان:
۱. اگر مصدوم نمى‌توانست سر پا بايستد، مصدوم را بنشانيد و کمک کنيد که به جلو تکيه دهد به‌طورى که سر مصدوم بين زانوهاى وى قرار گيرد و به او توصيه کنيد که نفس عميق بکشد.
اگر مصدوم بيهوش بود ولى تنفس او حالت عادى داشت او را بخوابانيد و پاهاى وى را بالا بگيريد يا او را در وضعيت بهبود قرار دهيد. مجراى تنفس را باز نگهداريد.
۲. پوشش‌هاى تنگ به دور گردن - سينه و کمر را شل کنيد تا مصدوم تنفس و گردش خون بهترى داشته باشد.
۳. مصدوم را در معرض جريان هواى تازه قرار دهيد يا مى‌توانيد يک پنکه به سوى صورت وى روشن کنيد يا او را با بادبزن باد بزنيد و در هواى آزاد مصدوم را در سايه قرار دهيد.
۴. مصدوم را معاينه کنيد و ببينيد که آيا هنگام به زمين افتادن جراحتى برداشته است يا نه و اگر برداشته بود آنها را درمان کنيد.
۵. ميزان تنفس، نبض، سطح هوشيارى را هر ۱۰ دقيقه يکبار آزمايش کنيد.
۶. همچنان که حال مصدوم جا مى‌آيد به او اطمينان‌خاطر بدهيد؛ به‌تدريج او را بلند کنيد و به حالت نيمه نشسته قرار دهيد.
اگر در مورد حال مصدوم دچار ترديد هستيد او را نزد پزشک ببريد.
نبايد به مصدوم چيزى از راه دهان بدهيد مگر آنکه کاملاً به هوش آيد، و در اين حالت تنها چند جرعه آب سرد به او بدهيد.
نبايد به مصدوم نوشابه الکلى بدهيد.