بخش اول کتاب شامل معرفی 'ژازه تباتبایی 'ـ نقاش و پیکرساز ایرانی ـ است که از زبان او و دوستانش روایت میشود .در بخش دوم, با نام 'برزگ داشت', وی احساس خویش را درباره برخی نویسندگان و هنرمندان ایرانی در قالب نوشته, نقاشی و یا مجسمه بیان میکند .این هنرمندان عبارتاند از : خیام, هدایت, سپهری, معروفی, گریگوریان, اویسی, نامی, مجابی, محصص و متین دفتری .در بخش دیگر کتاب متن انگلیسی مطالب آمده است' .ژازه تباتبایی هنرمندی مضمونگراست .غالب تابلوها و تندیسهای او از فرهنگ مردم کشورش الهام یافته است .تاثیر فضای افسانهها و آداب آیینی مردم, در بیشتر کارهای او مشهود است ....نقاش و مجسمهسازی است که در نویسندگی, سینما, تئاتر و شعر هم دستی دارد ....ژازه ابتدا تندیسهایی به شیوه کلاسیک میساخت ;اما پس از دهه چهل به شکلی جدی به ساخت مجسمههای آهنی خود رو آورد ...غالب این مجسمهها نمودار افراد و تیپهای مشخص است .'...