کتاب حاضر در سال 1932برای اولین بار در فرانسه به چاپ رسید .این کتاب با همه فشردگی و پیچیدگی, مهمترین اثر 'ماکس رافائل ( 1889ـ 1952) 'است که درباره هنر و پیوند آن با تاریخ و جامعه به رشته تحریر آمده است .خوانندگان در این کتاب با زوایای گوناگون اندیشه 'رافائل'درباره زیباشناسی, هنر و اجتماع آشنا میشوند .این کتاب از سه بخش اساسی تشکیل یافته است .در بخش نخست (پرودون و جامعهشناسی هنر), رافائل نخست به آرمان شهر خواهی و وارثان امروزی 'پرودون ' که انتزاعهای عینی یا سورئالیسم انقلابی پدید میآورند, انتقاد میکند ;سپس ضمن نقد آرای این سوسیالیست آنارشیست فرانسوی, دیدگاههای خویش را در باب قوای گوناگون انسان, ایده هنری, رابطه فرآوردههای ایدئولوژیک و تمایز میان قلمروهای هنر, علم و فلسفه شرح میدهد .بخش دوم (نظریهی مارکسیستی هنر) نخستین بار در سال 1932در کشور آلمان به چاپ رسید که مقاله مهم و اساسی کتاب حاضر به شمار میرود .این مقاله مبتنی بر معرفتشناسی مارکسیستی یا نظریه آفرینش معنوی است و از این رو اهمیت دارد که گزارش کامل از مراحل گوناگون شیوه تحلیل 'رافائل ' درباره علم تجربی هنر به دست میدهد .بخش سوم 'پیکاسو 'نام دارد' .رافائل ' در این بخش نه به استعداد و توانایی شخصی پیکاسو, بلکه سرنوشت تاریخی بورژوازی در اروپا را ارزیابی میکند' .رافائل 'بر این باور است' :که پیکاسو به راستی نماینده تمام عیار طبقه حاکم روزگار خویش است .'