فاثور
فاثور. (اِخ ) نام موضعی است در نجد، و نام آن در اشعار لبید و ابن مقبل آمده است . (از معجم البلدان ).
ف
ف
فاثوریهٔ
فاثوریهٔ.[ ری ی َ ] (ع اِ) جامها. رجوع به تاج العروس شود.
فاج
فاج . (اِ) شاخ . شاخه . (ناظم الاطباء).
فاجام
فاجام . (اِ) باقیمانده ٔ خرما و انگور که بر درخت مانده باشد. (برهان )(رشیدی ). || فوق و بالا. (ناظم الاطباء).
فاجر
فاجر. [ ج ِ ] (ع ص ) تبهکار. زناکار. (اقرب الموارد). || دروغگو و کسی که سوگند دروغ میخورد. || سواری که از زین متمایل گردد. (ناظم الاطباء). || نافرمان . || متمول و مالدار. || ساحر و جادوگر. (منتهی الارب ). ج ، فُجّار، فاجرون ، فَجَرهٔ. (اقرب الموارد).
فاجرهٔ
فاجرهٔ. [ ج ِ رَ ] (ع ص ) مؤنث فاجر. زن بدکار و نافرمان . رجوع به فاجر شود.
فاجره بچه
فاجره بچه . [ ج ِ رَ / رِ ب َچ ْ چ َ/ چ ِ ] (اِ مرکب ) فرزند حرامزاده . (ناظم الاطباء).
فاجشه
فاجشه . [ ج ِ ش َ / ش ِ ] (اِ) جندبیدستر، که آن را آش بچه هاگویند. (برهان ). گندبیدستر. خایه ٔ سگ آبی ، که درمان برخی از دردهای کودکان است . رجوع به آش بچگان شود.
فاجع
فاجع. [ ج ِ ] (ع ص ) دردناک . (آنندراج ). فجیع. || (اِ) غراب البین . (اقرب الموارد). آن قسم از زاغ که منقار و پاهای وی سرخ است . (ناظم الاطباء). زاغ دشتی . (آنندراج ). || (ص ) این کلمه برای زنان بصورت صفت بدون نشانه ٔ تأنیث بکار رود: امراءهٔ فاجع؛ زن مصیبت زده . (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
فاجعهٔ
فاجعهٔ. [ ج ِ ع َ ] (ع اِ) سختی و اندوه . (ناظم الاطباء). بلا و مصیبت . ج ، فواجع. (اقرب الموارد).
فاجل
فاجل . [ ج ِ ] (ع ص ) قمارباز. (اقرب الموارد). کسی که غالباً مشغول قمار باشد. (ناظم الاطباء). رجوع به فجل شود.
فاجه
فاجه . [ ج َ / ج ِ ] (اِ) دهان دره . بیرون شدن بخارات است از راه دهن . ابونصر نصیرای بدخشانی گوید :
ساقی ز شیشه ریز به ساغر شراب ناب
خصم نشاط فاجه و خمیازه شد مرا.
فاجور
فاجور. (ع ص ) مرتکب گناه . زناکار. (ناظم الاطباء) (ازاقرب الموارد). وزن فاعول معنی مبالغه دارد و بنابراین فاجور یعنی کسی که در بدکاری و زنا افراط کند.
فاح
فاح . (ع اِ) بوی خوش . رجوع به فائح شود.
فاحا
فاحا. (معرب ، اِ) به یونانی زعفران است . (فهرست مخزن الادویه ).
فاحافامس
فاحافامس .[ م َ ] (معرب ، اِ) حضض است . (فهرست مخزن الادویه ).
فاحش
فاحش . [ ح ِ ] (ع ص ) زشت . || بدخلق . (اقرب الموارد). || بسیار بخیل . (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || کثیر، غالب و هرچه از حد تجاوز کند. (اقرب الموارد). بسیار و زیاده از اندازه . || بی شرف . || جسور. گستاخ . || درخشان . || آزمند. || بی تناسب . (ناظم الاطباء).
فاحشاً
فاحشاً. [ ح ِ شَن ْ ] (ع ق ) بسیار. بغایت . بی نهایت . || بطور ظلم و قهر. (ناظم الاطباء).
فاحشهٔ
فاحشهٔ. [ ح ِ ش َ ] (ع ص ) زن زناکار و رسوا و بدکردار. روسپی . هریوه . (ناظم الاطباء). جنده :
یله کی کردی هر فاحشه را جاهل
گرنه از بیم حد و کشتن و دارستی ؟
فاحشگی
فاحشگی . [ ح ِ ش َ / ش ِ ] (حامص ) زناکاری زنان . عمل فاحشه . || فضیحت و رسوایی . (ناظم الاطباء).
فاحشه خانه
فاحشه خانه . [ ح ِ ش َ / ش ِ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) جایی که زنان بدکار در آن زیست کنند و مردان را نزد خویش بپذیرند. جنده خانه .
فاحشه دوست
فاحشه دوست . [ ح ِ ش َ / ش ِ ] (ص مرکب ) مرد زناکار. روسپی باره . (ناظم الاطباء).
فاحشه دوستی
فاحشه دوستی . [ ح ِ ش َ / ش ِ ] (حامص مرکب ) زناکاری . (ناظم الاطباء). تمایل به زناکاری با زنان فاحشه .
فاحص
فاحص . [ ح ِ ] (ع ص ) بازکاونده . تفتیش کننده . || پرکننده . || شتابنده . (از منتهی الارب ).
فاحم
فاحم . [ ح ِ ] (ع ص ) سیاه : شعر فاحم ؛ موی سیاه . || آب ایستاده . (اقرب الموارد).