تقويم‌هاى اصلى هندى دوره‌هاى خود را از رويدادهاى مهم تاريخى نظير جلوس [يا برگزيدگي] يا مرگ يک فرمانروا يا پيامبر اخذ کرده‌اند.
تقويم ويکراما
منشاء اين تقويم شمال هند است و هنوز در غرب هند به‌کار مى‌رود. مبداءِ تاريخ آن بنا به تقويم گريگورى مطابق با روز ۲۳ فوريه سال ۵۷ پيش از ميلاد است.
تقويم ساکا
مبداءِ تاريخ اين تقويم از روى تقويم گريگورى مطابق است با روز ۳ مارس سال ۷۸ ميلادي. اين تقويم برمبناى سال خورشيدى است و با اعتدال بهارى يا ربيعى آغاز مى‌شود. سال ۳۶۵ (در سال‌هاى کبيسه ۳۶۶) روز است که به ۱۲ ماه تقسيم مى‌شود. پنج ماه اول ۳۱ روز و هفت ماه بعدى ۳۰ روز هستند (در سال کبيسه شش ماه اول ۳۱ روز و بقيه ۳۰ روز هستند). در سال ۱۹۵۷ تقويم ساکا به‌عنوان تقويم ملى هندوستان اعلام شد تا با تقويم گريگورى همزمان مورد استفاده قرار گيرد.
تقويم بودائى
مبداء تاريخ اين تقويم از ۵۴۳ پيش از ميلاد که روز مرگ بودا (نيروانا) تصور شده است آغاز مى‌شود، گرچه بسيارى از فرقه‌هاى بودائى تاريخ‌هاى ديگرى را براى مرگ او قبول دارند. تاريخ واقعى مرگ بودا ۴۸۷ قبل از ميلاد است.
تقويم جِين
مبداءِ آن، سال درگذشت واردهامانا، بنيانگذار مذهب جين، در سال ۵۲۷ پيش از ميلاد است.
تقويم پارسى (يزدگردى)
مبداءِ اين تقويم روز ۱۶ ژوئن سال ۶۳۲ ميلادى [سال جلوس يزدگرد آخرين پادشاه ساساني] بنابر تقويم گريگورى است.