بدون شک تأمين بهداشت روانى و احساس ايمنى کودکان ريشه در خانواده دارد. احساس امنيت کودکان و نوجوانان در گرو ارتباط آنها با والدين خود، ارتباط والدين با يکديگر فضاى روانى حاکم در خانواده و شناسائى و برآوردن نيازهاى آنها مى‌باشد.
تحقيقات انجام شده نشان مى‌دهد که خانواده‌ها در برخورد با فرزندان خود يکسان عمل نمى‌نمايند. ممکن است نوع برخورد والدين با فرزندان خود در هر فرهنگ و جامعه و شايد در هر خانواده‌اى متفاوت باشد و در اصل بخشى از تفاوت‌هاى شخصيتى و رفتارى مشاهده شده در بين کودکان تابع اين تفاوت‌هاى رفتارى از جانب والدين است. لازم است که والدين از مراحل رشد فرزندان خود آگاهى داشته باشند زيرا در هر مرحله از رشد، کودکان ويژگى‌هاى خاصى دارند که با توجه به اين ويژگى‌هاى بايد نيازها و احتياجات آنها شناسائى و ارضاء گردد.